مشروح اخبار


» نقره به تو نمی آید دلاور



اما دروغ چرا! از لحظه لحظه ای که دیویدتیلور خم حسن گرفت و او را روی تشک کوبید و مدال طلایی را که کف دستش بود را قاپید شقیقه هایم درد می کند.

راک نیوز- مادرم در هر گونه هوادار ورزشکاران آفریقایی بود. شگفت زده: «روله! اینا فقیرن ، بذار مسابقه رو ببرن کمی خوشحال بشن! » اندوه عمیق ملی بعد از یک شکست ورزشی نشان می دهد ما «فقیرِ شادمانی» هستیم.

«شادی دسته جمعی» که چند ساعت مصیبت هایمان یادمان برود وگرنه می دانم که یک مدال طلا نه واکسن می شود برای مبارزه با کرونا ، نه نان برای ملت ، نه آب برای خوزستان ، نه ...

 

دلم می خواهد بنویسم در ورزشی مثل کُشتی مساوی وجود ندارد ، یک روز پیروز می شوی و یک روز شکست می خوری و نباید از شکست حسن یزدانی ناراحت شد ، بهرحال مدال نقره المپیک هم آرزشمند است و آینده از مال اوست ، باید به المپیک بعدی نگاه کرد و ... اما دروغ چرا! از لحظه لحظه ای که دیویدتیلور خم حسن گرفت و او را روی تشک کوبید و مدال طلایی را که کف دستش بود را قاپید شقیقه هایم درد می کند.

 

برخلاف جمع کثیری که تنها در خلال المپیک هوادار ورزشکاران می شوند و بعد از آن می روند پی زندگی شان وخوش به حالشان البته ، ورزش بخش بزرگی از زندگی من است.

برای همین این برایم فقط یک مسابقه نبود ، یادآور شکست تلخ رسول خادم در عین شایستگی مقابل کوین جکسون در المپیک بارسلونا شد ، شکست عباس جدیدی مقابل کرت انگل در آتلانتا ، علیرضاحیدری مقابل کورتانیدزه در سیدنی بود ، شکست تلخ علیرضا دبیر در المپیک طنن یادم آورد ، یادآور حمیدسوریان در المپیک ریو بود وقتی که با هفت امتیاز از حریف جلو بود و ضربه فنی شد و به سقف زل زد و ... یاد همه روزهایی که بعد از یک مسابقه ورزشی گفتیم «حیف شد. حیف! »

 

امان از آن چند ثانیه آخر که انگار پلنگ جویبارکف کفش هایش به تشک چسبید ، خاک شد ، غلامرضا محمدی توی سرش کوبید ، ما قلبمان ایستاد و «شیر مادر و نان پدر حلالت» هادی عامل توی دهانش ماسید ... مسابقه را باختیم ، مدال طلای المپیک از لای انگشتان یزدانی لیز خورد و به اعماق اقیانوس رفت. نقره به تو نمی آید دلاور من حسن یزدانی!

 

حالا همه کارشناس شده ایم. به شیوه کشتی گرفتن یزدانی ، کوچ کردن مربیان ، ضعف بدنسازی ، فشار روانی بیش از حد روی شانه های پلنگ جویبار و ... ایراد می گیریم اما چیزی درست انجام شده است. چه روز تلخی بود.

 

خوش به حال پاکستانی ها. سه برابرما جمعیت دارند و از المپیک ۱۹۹۲ بارسلونا که در هاکی برنز گرفتند تا امروز حتی یک مدال نگرفته اند. انگار فقط برای سلامتی ورزش می کنند و اینقدر هم استرس ندارند.

 

امیدوارم اشتباه کنم ولی اتفاقاتی می افتد که این غم را زیر موج خودش پنهان می کند و می گوییم «ما رو باش برای چی غصه می خوردیم!» پیش‌بینی تلخی است اما طولی نمی کشد ...
بقلم : احسان محمدی -دکترای فرهنگ و ارتباطات  و به شدت علاقمند به ورزش



تاریخ انتشار : 15 مرداد 1400 18:57



» اخبار مرتبط:

  • شکست سنگین کشتی گیران سنگین وزن ایران !
  • مرگ تلخ قهرمان المپیک در شیراز +تصاویر
  • ورزشکاران دیگر کشورها بعد از شکست چیزی از ارزش هایشان کم می شود یا نه؟
  • سوریان با ناداوری دیسکالیفه شد/همدردی دبیر و تنابنده با سوریان
  • غرور ایرانی‌ها را با خاک یکسان کردند
  • » اشتراک گزاری خبر

    نام:*
    ایمیل:*
    متن نظر:
    پررنگ کج خط دار خط دار در وسط | سمت چپ وسط سمت راست | قرار دادن شکلک قراردادن لینکقرار دادن لینک حفاظت شده انتخاب رنگ | پنهان کردن متن قراردادن نقل قول تبدیل نوشته ها به زبان روسی قراردادن Spoiler