راک نیوز- اولین دیدار من و او ۱۶ سال پیش بود،همزمان با آغاز فعالیت من در صدا و سیما و درست همزمان با روز کوچ ابدیش.
برای تدوین گزارشش آمده بود، دستم را به گرمی فشرد و ضمن خوش آمدگویی به خانواده خبر، از باید ها و نباید های خبرنگاری گفت، از اخلاق رسانهای و با مردم بودن. دو کلید واژه ای که در حدود ربع قرن فعالیت رسانهای، همواره با خود به یدک می کشید.
جنس سوژه هایش عمدتاً مردمی بود. قاب دوربین خبر از شما پیگیری از ما را به گوشه گوشه استان میبرد، به طوری که به قول یکی از همکاران، سنگی نبود در استان به پای زنده یاد خواهش نیک غلطی نخورده باشد .
خالق بسته گفتن نگین اغلب آیتم هایی را به روی آنتن میبرد، که گریزی زده باشد به مطالبه و دغدغه مردم. مطالباتی که گاها در سایه ندانم کاری مغفول واقع شده بود.
اوعاشق ترویج فرهنگ ایثار و شهادت بود.چه بیشمار گزارشهایی که سید حمدالله با این تم تهیه و تدوین زده بود، چرا که او همیشه معتقد بود یاد شهدا کمتر از شهادت نیست ، سوژههای انتخابی او بارها تحسین جامعه ایثارگری کشور را به دنبال داشت.
جنس دیگری از صندوقچه سوژه های زنده یاد خواهش نیک، باز ترویج فرهنگ ایثار اما این این بار با تم اهدا عضو بود به طوری که برخی از کارمندان اتاق عمل بیمارستان شهید بهشتی او را همکار خود خطاب میکردند.
زنده یاد خواهش هرچند طی چند سال اخیر به علت مشغله کاری (رئیس نهضت سوادآموزی استان) کمی در رسانه کم فروغ شده بود اماهیچ وقت کارخبرنگاری را کنار نگذاشت بطوری که که حتی چند ساعت قبل از فوت ، درگیر تنظیم خبری بود که برای همیشه فعل نداشت.
سید حمدالله خواهش نیک، تنها یک خبرنگار و یا یک مسئول نبود او حلال مشکلات مردم بود. شاید کمتر کسی باشد خصوصاً در صدا و سیما و آموزش و پرورش که به نوعی برای حل مشکلی با او رو انداخته باشد و او با آغوش باز پیگیری نکرده باشد.
به هر حال در مجموع میتوان گفت زنده یاد خواهش نیک صدای مردم کهگیلویه و بویر احمد بود، صدایی که پس از نیم قرن عمر با عزت خاموش شد.
روحش شاد و یادش گرامی.
کورش پسند .مدیر باشگاه خبرنگاران جوان در استان کهگیلویه وبویراحمد
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر