مشروح اخبار


» استاد و معلِّم،چراغی فروزان، فراراهِ جامعه



12 اردیبهشت سالروز شهادت ایدئولوژِ جاویدانِ حکمت،فقه و عرفان و....استاد جامع،شهید مرتضی مطهری و روز استاد و معلِّم را توقیر می کنیم و تکریم.

مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین راک نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.



به نام خداوندِ جان آفرین/حکیمِ سخن در زبان آفرین/

/اوَّلین آموزگارِ جان، خداست/آدمی شاگردِ این بی انتهاست/
عنوان دلنوشته:(استاد و معلِّم،چراغی فروزان، فراراهِ جامعه)
به عددِ آنچه یگانه آموزگارِ جانبخش هستی به جهانیان آموخت، سلامتان باد و سلام.
سبوی جانتان از باده طهورِ رمضان،سرشار باد
روز سترگِ کارگر را شادباش می گوییم و کار شکوهمندنشان را نیز می ستاییم.
۱۲ اردیبهشت سالروز شهادت ایدئولوژِ جاویدانِ حکمت،فقه و عرفان و....استاد جامع،شهید مرتضی مطهری و روز استاد و معلِّم را توقیر می کنیم و تکریم.
در منزلت علم،عالم و معلم،همین کفایت می کند که اوِّل معلم،حضرت پروردگار است و شاگرد این مکتب خانه هم نوع بشر است.«و َ عَلَّم آدمَ الاسماءَ کُلَّها»
پیامبرِ شریعت ما هم فرموده اند:«برای رسالت معلِّمی برانگیخته شده است ».اتفاقا نصِّ روشن قرآن است که در کنار خدا و فرشتگان،اهلِ علم هم به یکانگی خداوندی، گواهی می دهند و چنین فخری را انسان فراچنگ آورده است. 
اهل معرفت یکی از مصادیقِ بار امانت الهی را هم «علم و دانش» برشمرده اند که انسان خود را بدان آراسته است.
علم و دانایی،فی نفسهِ، پسندیده است و گرامی حتّا اگر از زبانِ کافر و ملحد،جاری شود و ساری.
نقل است که برخی از مشاهیر علمی و دینی ما بر بالینِ مرقد استاد کافر خود،برای قرائت فاتحه حضور می یافته اند و ادای احترام و اعزاز می کرده اند.
برخی از معاریف حکمی و عرفانی نیز در تبجیل و تقدیس استادشان که البته مسلمان هم نبوده، قصیده سلیس و شیوایی سروده و این چنین مقام اهل علم را پاس می داشته اند.
البته ناگفته روشن است علمی که به حلیه توحید،اخلاق و ادب آراسته شود، ممدوح است و جاویدان و گرنه از منظر حکیمان و متالِّهان،چنین علمی خسران است و باری ست گران بر دوش اهل آن،که گفته اند:
/علم های اهل تن، احمالشان/علم های اهل دل،حمّالشان/علم،چون بر تن زند،باری شود/علم، چون بر دل زند،یاری شود/.
علم در دست نا اهلان، بسان شمشیری ست در دست «زنگی مست».
/تیغ دادن در کفِ زنگی مست/بِه که آید علم، ناکس را به دست/علم و مال و منصب و جاه و قِران/فتنه آمد در کفِ بدگوهران/.
چنین علمی نامبارک است و از نگاه عارفان توحیدی«حجاب اکبر» و مایه ادبار و خواری.
در قرآن نیز مذکور است که:«مثل کسانی که تورات را حمل کرده اند، ولی به مفاهیم آن پایبند نبوده اند به چارپایانی می مانَند که کتاب هایی را با خود حمل می کنند ولی از محموله خویش، غافل اند.
به قول سعدی شیرین گفتار در تبیین همین آیه شریفه:
/علم هر چند بیشتر خوانی،/چون عمل در تو نیست،نادانی/نه محقِّق بُوَد،نه دانشمند/چارپایی بر او کتاب چند/آن تهی مغز را چه علم و خبر/که بر او هیزم است یا دفتر/
در سپهر علم و ادب، دانشمندانی شهیر هم بوده اند که متحلِّی به زینت ورع و پارسایی، ادب و اخلاق،وجود نازنین خود را برای خدمتِ«بی مزد و منَّت»به جامعه،وقف کرده اند و در ذهن روزگاران،جاودانه شده اند.
کیمیای نفسِ قدسی شان،اکسیری بود که مسِّ وجود شاگردان را به طلای ناب مبدَّل کرده اند و معجزه آفریده اند؛ به قول عارف رومی:/کاملی گر خاک گیرد،زر شود/ناقص ار زر بُرد،خاکستر شود/کار مردان،روشنی و گرمی است/کارِ دونان، حیله و بی شرمی است/
در محضر چنین آموزگارانی که چراغ فروزانی فراراهِ جامعه اند و با پرتوافشانی خویش،علم را که همان«نورِ خداوند»ست به قلب های مستعدّ،القاء می کنند،سرمی سپاریم و بر دست های چروکیده شان،از سرِ عشق و دلدادگی،بوسه مِهر می زنیم.
چرا که در کلام معصوم«ع» است: تَواضَعوا لِمَن طَلَبتُم مِنهُ العلمَ. یعنی به آن که از او علم آموخته اید،فروتنی کنید،که سیره اولیاء و حکیمان هماره تابلویی ست از چنین ارجگذاری و توقیرهایی به ساحتِ استادان و معلمان.
به یقین،صلاح و سعادت، توسعه و ترقیِّ جامعه و دستیابی به قله های معنویت،اخلاق،اقتصاد و صنعت در گروِ اهتمام عملی به ترفیع مقام استاد است و معلِّم،بدین استناد که عناصرِ کلیدی و مدیرانِ موثِّر جامعه، تربیت یافتگان و دانش آموختگانِ همین معلمان و استادانی اند که در تعلیم و تربیت آنان،عرق روح ریخته اند و گوهر جان و جوانی شان را از کف داده اند.
شرح این ماجرا از حوصله این مقال،بیرون است و/یک دهان خواهم به پهنای فلک/تا بگویم شرحِ این رشکِ مَلَک/
در پایان این وجیزه،به روانِ زلالِ هماره جاریِ استادان و آموزگاری که از این سرایِ مجازی دنیاوی به سمت سرای باقی کوچیده اند ولی چراغِ دانایی و معرفت شان همچنان فروزان است و منیر،سبدسبد گلواژه سلام و فاتحه،نثار می کنیم و عزتمندی، عشق و دوام توفیق در طیِّ مدارج علم و معرفت را برای استادان و آموزگاران این سرای کهن آرزومندیم.
/هرچه گویم عشق را شرح و بیان/چون به عشق آیم،خجل باشم از آن/شرح این هجران و این خونِ جگر،/این زمان بگذار تا وقتِ دگر/
سیاوش نریمان،استادیار زبان و ادبیات فارسی- عرفانی دانشگاه
۱۴۰۱/۲/۱۱



تاریخ انتشار : 12 اردیبهشت 1401 06:06



» اخبار مرتبط:

  • علی (ع)حقیقت همیشه جاری تاریخ
  • خواهش نیک"،صدای رسایِ فرهنگ و خبر،خاموش شد
  • سید فتّاح شفیعی،ادیبی در سپهر ادبیات کهگیلویه
  • پیام تبریک نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه یاسوج به مناسبت هفته معلم
  • در خلقت بشر، هیچ اقدامی به اندازه آموختن و دانستن لذت بخش نیست.
  • » اشتراک گزاری خبر

    نام:*
    ایمیل:*
    متن نظر:
    پررنگ کج خط دار خط دار در وسط | سمت چپ وسط سمت راست | قرار دادن شکلک قراردادن لینکقرار دادن لینک حفاظت شده انتخاب رنگ | پنهان کردن متن قراردادن نقل قول تبدیل نوشته ها به زبان روسی قراردادن Spoiler