» نوستالژی‌های دوران کودکی که دیگر اثری از آنها نیست+عکس

نمی دانم این مطلب به درد آدم بزرگ‌ها می‌خوردیا نه،  ولی می‌خواهیم به کودکان امروزاز بازی‌های دوران کودکی‌مان بگویم که حالا حکم یک نوستالژی را برایمان دارند.

به گزارش راک نیوز ؛دوره زمانه عوض شده است؛ چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم، آتاری و سگا جای خود را به تبلت و اسمارت فون و پلی استیشن و ایکس باکس داده‌اند و دیگر خبری از بازی‌های جمعی در کوچه و خیابان تا طبیعت بکر نیست. شاید توجه نکرده باشید اما چند سالی است که کودکان دل و دماغی برای گل‌کوچک و زو و قلعه و خر پلیس ندارند و اگر خیلی اجتماعی باشند در گیم نت سر کوچه خودشان با چند رایانه، بازی های گروهی و تیمی انجام می‌دهند. اپیدمی که دامان کودکان روستایی را بیشتر از شهرنشینان گرفته . 
فاصله گرفتن از بازی‌های پر تحرک و مفرح با همسالان و سرک کشیدن در دنیای فناورانه بزرگترها نتایج بسیار مخربی روی کودکان  داشته و متاسفانه باعث شده تا آنها علاوه بر فرا گرفتن برخی موضوعات خاص زودتر از سنشان، هم افسرده و پرخاش‌گر شده و هم به دلیل نداشتن تحرک کافی، دچار اضافه وزن و مشکلاتی از این قبیل باشند. 
اجازه بدهید نگاهی داشته باشیم به بازی‌هایی که امروز شاید فقط یادشان در خاطر ما باقی مانده باشد و بچه‌های نسل جدید دیگر تمایلی نسبت به آنها نشان نمی‌دهند:

هفت سنگ:  نام یک بازی سنتی ایرانی است. امکانات لازم برای این بازی، هفت عدد سنگ صاف و تخت و یک توپ هفت‌سنگ (شبیه توپ تنیس) است. بازیکنان در قالب دو تیم پنج یا شش نفره تقسیم می‌شوند. وقتی که سنگ‌ها چیده می‌شوند یکی از گروه‌ها به عنوان پرتاب‌کننده بازی را شروع می‌کند. شروع بازی به این ترتیب است که باید از فاصله نسبتاً دور توپ را به طرف سنگ‌ها بیندازند. 
گروهی که توپ را پرتاب می‌کند باید سعی کند که کمترین مقدار سنگ را بیندازد چون در این صورت راحت‌تر می‌تواند بازی را تمام کند. وظیفه گروه دوم هم این است که نگذارد تیم پرتاب‌کننده سنگ‌های ریخته شده را دوباره روی هم بچیند و باید با توپ به آنها بزند. هر کدام از بازیکنان تیم مهاجم که توپ به او برخورد کند از جریان بازی کنار می‌رود. و به این ترتیب اگر هیچ کدام باقی نمانند بازی به نفع تیم مدافع و اگر سنگ‌ها روی هم چیده بشوند بازی به نفع تیم مهاجم تمام می‌شود.
یه قل دو قل: یک قل دو قل با استفاده از تعدادی سنگریزه انجام می‌شود. نوع بازی به دو شکل است:
۱- شخص تعدادی سنگریزه را به زمین می‌ریزد و یک سنگریزه را در دست نگه می‌دارد. آنگاه سنگریزه‌ای که در دست است را به هوا می‌اندازد و در همان موقع باید یک سنگریزه از زمین بردارد و بعد از آن سنگریزه‌ای که در هوا بود را با همان دست بگیرد. در خلال این عمل می‌گوید یه قل. همین طور باید تمام سنگریزه‌ها را از روی زمین جمع کند. سپس دوباره سنگها را بر زمین می‌ریزد و به همان ترتیب قبل عمل می‌کند با این تفاوت که سنگ‌ها را جفت جفت باید از روی زمین جمع کند و بگوید دوقل. و به همین شکل الی آخر. این بازی یک نفره هم قابل انجام است.
۲- شخص تعدای سنگریزه را در کف دو دست نگه می‌دارد. به یکباره همه آنها را به بالا می‌اندازد و سعی می‌کند با پشت دست آنها را بگیرد. سنگهایی را که در پشت دست افتاده‌اند را دوباره به بالا می‌اندازد و با کف دست می‌گیرد. اگر تعداد سنگها زوج بود نصف آنها جوجه آن فرد خواهند شد. بقیه سنگهایی که در زمین افتاده‌اند همانند بازی یه قل دوقل از زمین جمع می‌شوند با این تفاوت که اگر به صورت زوج جمع شوند نصف آن جوجه محسوب می‌شود. دوباره همین عمل با سنگهایی که جوجه نشده‌اند ادامه می‌یابد. نهایتاً کسی که جوجه بیشتری داشته باشد برنده‌است.
در هر مرحله که سنگی از هوا به زمین بیفتد نوبت به نفر بعدی خواهد رسید.



شاید دراین تصویر اثری از هیچ کدام از بازی های ذکر شده نمایان نباشد ،اما حداقل یک چیز پیداست ،استفاده از طبیعتی بی نظیر دربازی های کوکانه بعنوان فضای آرامی که با حداقل امکانات بیشترین نشاط را برای ما بهمراه داشت .
طبیعتی که اگرچه امروزه قربانی  بی رحمی ونامهربانی آدمیان گردیده اما هنوز میتوان آرامشی را که از دنیای کودکی از او به یادگار برده ایم را در رفتار امروزی کودکان دیروز دید ،طبیعتی که هرگز برای ما توهم را توصیه نمیکرد تا شبها خواب اسپایدرمن شدن ببینیم .طبیعت ما معصومیت ومهربانی را به نسل من هدیه نمود،همان ارثیه ای ماندگاری که تا سالها میتوانی در عکس های بچگی آن روزگاران دید ولذت برد.


منبع تصاویر:شبکه های اجتماعی