راک نیوز ؛ صبر ایوب که نیست، صبر یک فرد عادی است که از قضای روزگار بر مسند وزارت خارجه نشسته است و از شانس او درحساسترین برهه موجود هم بر این کرسی تکیه زده است. وقتی که او را هنوز وزیر امورخارجه صدا نمیکردند، فردی بر این جایگاه حضور داشت که یکبار در سنگال و در حین سخنرانی از برکناری خود مطلع شد و پس از آن هم مردی آرام به نام دکتر صالحی تا اینکه نوبت به او رسید. در آن هنگامه پرونده هستهای را به وزارت خارجه که محل خدمت او بود، سپردند و قرار شد او و تیم مذاکرهکنندهاش پرونده پرپیچ و خم هستهای را بهسامان برساند. بههر حال دولت تدبیر و امید بود و انتظارها هم طبیعتا تدبیری دیگر بود. اگر مردی که رقیب روحانی در انتخابات ریاستجمهوری بود، سعید جلیلی نام داشت و برتری را در رفتار جدی با طرف مقابل در مذاکرات میدید اما این یکی نامش محمدجواد ظریف بود و متوجه که راه رفته و نتیجهنداشته را نباید دوباره بپیماید. پس با لبخندی بر لب در مذاکرات حاضر شد و دست دوستی به سمت کشورهای دیگر دراز کرد که این تغییر بالاخره پاسخ داد و کشورهایی که روزی به ادعای خودشان برنامههایی علیه ایران روی میز داشتند، اینبار نحوه تعامل با کشورمان و راههای گسترش روابط با ایران را در دستور کار قرار دادند و حتی برای دیدار با مقامات ایرانی در ژنو در نوبت میایستادند. این روش طرف مقابل را وادار کرد به ایران لبخند بزند. به هر حال نمیشود موفقیتهایی که دولت یازدهم در مذاکرات بهدست آورد را با آنچه دولت دهم نصیب کشور نمود، مقایسه کرد. حالا در این میان برخی که از موفقیت تیم مذاکرهکننده جدید خشنود نیستند به هر ترتیبی سعی در دگرگون کردن مذاق دیگران دارند و برخی مجلسیان تندروی اصولگرا که با شعار مقاومت دولت قبل خو گرفته بودند هم با فراخوان گاه و بیگاه وزیرخارجه به بهارستان سعی در نشان دادن خود به وزیر خارجه داشتند. میزان این فراخوانها به اندازهای است که معاون پارلمانی وزارت خارجه چندی پیش گفته بود که احضار وزیر خارجه به مجلس هنر نیست! به هر حال برخی نمایندگان شاخص مجلس که عمدتا نزدیکی با جبهه پایداری دارند، احضار وزیر امور خارجه را به عنوان یک وظیفه برای خود برمیشمرند تا اینکه بالاخره صبر ظریف تمام شد.
مطهره شفیعی
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر