به نام آفریدگار لوح و قلم سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکویی نبرند. راک نیوز-شادروان ملا فرامرز سلیمانی (دشتی) از مردان نیک روزگار در شهرستان رستم چشم از دنیا فرو بست. شخصیتی شکیبا و پرحوصله، نجیب و اصیل، دانشمند و فیلسوف، دقیق و نکته سنج بود. از تبار بزرگان بود و سرد و گرم روزگار را چشیده و در تمام عمر احترام خلق نمود. در پهنه جغرافیایی قوم لر خوشنام بود و متصف به مرام و رادمردی. در شادی و شیون همراه و همگام خلق بود. برای جهل و نادانی زهر و برای سختی و مشقت پادزهر بود. مردم را با گفتار محبت می¬نواخت. در دوران پیشرفت حیرت انگیز فن_آوری و مدرنیته، سنت¬های اصیل فرهنگ بومی را پاس می¬داشت. درس دانشگاه نخوانده بود ولی استاد مسلم سخن و حکمت بود. هوش وافر، ثبات قدم و وفای به عهد برآیند رفتار فردی و اجتماعی ایشان بود. حافظه قوی ایشان مخزن الاسرار پیش_آمدها و رویدادهای مهم منطقه فارس و کهگیلویه و بویراحمد از دوران زندیه تاکنون بود. هرچه آنچه شنیده بود عین یک تصویر حقیقی در ذهن خود مجسم داشت و به وقت لازم در حریم امکان بازیابی می¬کرد. وقایع کهن، رویدادهای تاریخی و روایت¬های منقول سینه به سینه را با دقت زیادی بر لوح ذهن حک کرده بود. یک روز خدمت ایشان بودیم و بحث از یک رویداد تاریخی دو قرن پیش بویراحمد در روستای خیرآباد کنونی شد. کمی سکوت کرد و اندکی بعد با جزئیات دقیق شرح ماوقع به همراه گفت و شنود آن رویداد و اشعار رد و بدل شده را با گویشی شیرین بیان کرد. گویی خود در آن مستند تاریخی حضور داشت و راوی بود. شگفت آنکه بعد از گذشت شش نسل از آن رویداد، اسامی بازماندگان را با شرح دقیق محل سکونت و نام و نام خانوادگی بیان کرد. بزرگی سراسر به گفتار نیست دو صد گفته چون نیم کردار نیست. برای بند و بست امور تنها متکلم وحده نبود بل در هر شرایطی پیش قدم و تا حصول نتیجه از پای نمی¬نشست. از اینکه گره از کار خلقی می¬گشود مسرور و راضی بود. آنچه در ذهن داشت هماره این بود بیش از اینکه برای خلق خدا مهم باشد مفید باشد. اهل پرخاش و خشم نبود. جامع¬شناس و فرهنگ¬شناس تجربی و بومی بود. از علم روز دنیا و سیاست کلان آگاه بود و بخوبی تفسیر وقایع می¬کرد. بیش از آنچه سخن بگوید سخن می¬شنفت. مرجع بسیاری از جویندگان و پویندگان تاریخ و فرهنگ بود. برخلاف عادت عموم، کمتر قضاوت می¬کرد زیرا که قضاوت آفت اصلی رفتار و اخلاق یک فرد است. خلق نیک و پایداری رفتارش سبب گردید هماره مرجع و ملجا مردم باشد. زبان ایشان گشایش¬گر و کلامش پیوند دهند بود. بدرقه پرشور و خیل عظیم شرکت¬کنندگان در روز خاک¬سپاری مزد خدمت به خلق بود. خردمند و عقل گرا بود. فردوسی بزرگ چو زیبا فرمود: هر آنکس که او شاد شد از خرد جهان را به کردار بد نسپرد روان در سخن گفتن آژیر کن کمان کن خرد را سخن تیر کن کسی کو خرد را ندارد ز پیش دلش گردد از کرده خویش ریش کنون گر شوی آگه از روزگار روان و خرد بادت آموزگار به عقیده بزرگان یک شخص فرزانه نه نشانه دارد، که عبارتند از: روشن دیدن، خوب شنفتن، مهربان سخن راندن، راستگویی، انجام وظیفه، پرسش به وقت تردید، مهار خشم و در عین چیرگی، عادل و منصف بودن. به درستی که این نه صفت در ایشان یکجا جمع بود. جا دارد از دیگر مرد شوخ طبع و خوش گفتار، مرحوم ملا خداخواست سلیمانی دشتی که مصداق بارز نوع¬دوستی و احترام بود و شوربختانه در پیشامد ناگوار تصادف جاده ای به همراه شادروان ملا فرامرز سلیمانی به دیار باقی شتافتند به نیکی یاد کرده باشیم. روحشان شاد و یادشان گرامی . دکتر محمد صدقی اصل، عضو هیات علمی دانشگاه یاسوج
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر