» مقبولیت را نه می توان با غوغاسالاری ساخت و نه می توان با وعده و وعید خرید

مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین راک نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.

یادداشت سیاسی:یونس هدایت مقدم

فاصله ی بسیاری میان ما و مناطق اطراف از لحاظ امکانات و شکل زندگی به وجود آمده بود و کوچکترین نیازها در  شهرهای اطراف (بهبهان -شیراز و..) پیگیری می شد.روستاهای دور از هم، دهات فربه (دهدشت -چرام- لیکک- دیشموک)که هیکل شهر را داشتند اما خبری از امکانات رفاهی و شهری نداشتند.سیل مهاجرت به شهر و تشکیل صف های طویل نفت و نان و کپسول گاز و... موانع انباشه ی بسیاری پیش روی مسئولان گذاشته بود.
شرایطی که ریشه در گذشته ی ما داشت
ناسازگاری و ستیز با دو شاه (رضا شاه و محمد رصا شاه) و هشت سال دفاع مقدس اگرچه سراسر افتخار بود اما زخم ها و مصائب جنگیدن هم بسیار بود.
به هر شکل ما مردمی از پیش بازنده نبودیم پس گفتیم که نشستن بی فایده است و با همان لباس های خاکی راه های  رسیدن به اهداف را دویدیم
چهار شهر بزرگ همسان با همسایگان خود و روستاهای آباد بسیاری داریم.
پا به پای شهرهای اطراف نیروهای نخبه علمی و سیاسی و اقتصادی پرورش دادیم و به ساختارهای مرتبط تزریق کردیم.
نقش  موحد در آن شتاب( چهار دوره حضور) و این رکود( دهه ی هشتاد و نود که حضور نداشت) به وضوح نمایان است.
دوران رکود زمانی آغاز شد که نماینده فقط در نقش نماینده مجلس( کسوت قانونگداری) حاضر شد! که تناسبی با حجم درخواست ها و محرومیت های ما نداشت.
اشتغال به عنوان مهمترین بحران و دغدغه ی ما یک دلیل بزرگ دارد که بشدت کتمان می شود
"سهم ما در ساختار دولت و هسته های اجرایی بسیار اندک است" و این نتیجه ی عدم حمایت مجلس نشینان بعد از موحد از جوانان نخبه و فرهیخته بود.
بررسی این ادعا خود فضای دیگری می طلبد که البته مورد توجه پزوهشگران واقع شده است و مقالات متعددی درباره ی تناسب سهم در مرکز قدرت تصمیم گیری و اجرایی و کیفیت زندگی در استان ها نوشته شده است
باری

"موحد دقیقا محصول دموکراسی با مشخصات مندرج در قانون اساسی ما است"

مقبولیت موحد حتی در دورانی که  مسولیت سیاسی نداشت تماما حفظ شد
راز موفقیت موحد در راه یافتن به مجلس و پوشیدن قبای وکالت مردم  در پیمودن راه روستاهای دورافتاده و توجه به سطوح مختلف و پاسخگویی به نیازهای اقشار مختلف جامعه بوده است

دموکراسی حاکمیت اعداد ( تعداد آرا) است
اگرچه این مسیر همیشه ختم به خیر مطلق نمی شود اما بدیل دیگری ندارد.
از آن جهت که در هیچ روش دیگری نظر طبقات پایین دست جامعه اینقدر جدی گرفته نمی شود.
خود این خاصیت گاه  ابزاری برای تنزل جایگاه دموکراسی است
به این معنا که فضای بازی را پیش پای همه ی نگاه ها برای بدست آوردن قدرت فراهم می شود
و این زمین گاهی زیر شخم عوام فریبی،
مضاف بر اینکه محصول تازه ای ببار نمی آورد. کاشته های گذشته را هم دستخوش درگرگونی می کند.

مقبولیت را نه می توان با غوغاسالاری ساخت و نه می توان با وعده و وعید خرید
اگرچه شاید در کوتاه مدت این اتفاق ممکن شود اما سرانجام همیشه ی تاریخ، بالا رفتن  نام‌کسانی است که مورد پسند توده های مردم باشند