برهمین اساس مدیرکل حفاظت محیط زیست استان طی یادداشتی توجه به این روز را مهم دانست و گفت: به منظور فرهنگ سازی و ارتقاء سطح دانش شهروندان در زمینه مضرات استفاده از کیسههای نایلونی، ۲۱ تیر ماه از سوی طرفداران محیط زیست روز بدون کیسه نایلکس نامگذاری شده است.سید اسدالله هاشمی گفت: ارتقای سطح آگاهی مردم در زمینه، زیان های بهداشتی و محیط زیستی استفاده از کیسه های پلاستیکی از جمله اهداف مهم نامگذاری روز بدون نایلکس بوده است.
هاشمی گف : براساس تحقیقات انجام شده تنها در ایران سالانه بیش از3 میلیون تن پلاستیک تولید می شود . بیشتر این پلاستیک ها نیز بادوام هستند و صد ها سال طول می کشد تا به خودی خود تجزیه و نابود شوند.وی افزود: کیسههای پلاستیکی پس از اختراع پلاستیک مهمان خانههای ما شدهاند و در همین مدت زمان نه چندان طولانی توانستهاند اثرات مخرب زیادی بر جای بگذارند. در واقع زندگی مدرن علاوه بر رفاهی که برای انسان به همراه دارد گاه ضررهای جبران ناپذیری را نصیب او می کند.مدیرکل حفاظت محیط زیست استان تصریح کرد: بیشتر پلاستیک ها بادوام هستند و صد ها سال طول می کشد تا به خودی خود تجزیه و نابود شوند.
وی نقش مخرب پلاستیک در سیلاب را مهم دانست و گفت:پلاستیک به دلیل این که، با بستن راه فاضلابها عامل اصلی شدت یافتن سیلاب بودند، خسارات چشمگیری را در زمان سیلاب به بار می آورد. مدیرکل حفاظت محیط زیست استان خطرات زیست محیطی کیسه های پلاستیکی را جدی دانست و گفت: هنگامی که کیسه های پلاستیکی به عنوان زباله دور ریخته می شوند، به علت ماندگاری بیش از 500 سال در محیط، باعث آلودگی محیط زیست می شوند. این کیسه ها به همراه باد جابه جا شده و وارد رودخانه ها و کانال های آب می شوند؛ در نتیجه موجب گرفتگی آبراهه ها شده و در بسیاری موارد به علت ساکن ماندن آب، زاد و ولد انواع حشرات افزایش می یابد. کیسه های پلاستیکی درصورت ورود به محیط زیست دریایی، وارد زنجیره غذایی جانوران دریایی شده و سالانه هزاران گونه از جانوران آبزی از قبیل وال، دلفین، فک و لاک پشت و نیز پرندگان دریایی اشتباهاً بر اثر خوردن این کیسه ها و خفگی ناشی از آن می میرند.
هاشمی گفت: کیسه های بلعیده شده حتی پس از مرگ جانوران و تجزیه آنها نیز سالم باقی می مانند، بنابراین دوباره پراکنده شده و از بین بردن حیاتی دیگر را ادامه می دهند. پلاستیک ها درصورتی که به عنوان زباله دفن شوند، به علت تجزیه آرام و کند در محل های دفن می توانند سبب تشکیل شیرابه و نفوذ آن به آب های زیرزمینی شوند. این شیرابه شامل ترکیباتی نظیر فلزات سنگین و سایر ترکیبات خطرناک است که جزو ترکیبات زیان آور برای محیط زیست هستند.
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر