» پیام تقدیر و تشکر خانواده زنده یاد میر فتاح شفیعی سوق از مردم و مسولان

متن پیام به شرح زیر می باشد:

بسمه تعالی

 ( من لم یشکر المنعم من المخلوقین لم یشکر الله عزوجل)

بر فرس تندرو هرکه تو را دید گفت

برگ گل سرخ را

باد کجا می برد...

قلم گواهی می دهد که زبانش از تعذیر و تقدیر عاجز است،دریای بیکران محبت و ارادت ،محبان پدر عزیزمان از یک طرف 

و بیان الکن و قاصرمان از طرف دیگر، پاسخگوی این همه عشق و ارادت و اخلاص و سپاسگزاری نیست. تنها به این حقیقت دلخوشم که یگانه ناظر حاضر خلقت، ذات اقدس ربوبیت، به پاس سالهای سال خدمت صادقانه و ارادت عاشقانه ی پدرم، این گنج رنج کشیده ی سالهای سخت تحصیل و تدریس، به ساحت علم و ادب و اخلاق و فرهنگ، اجر عظیم و صبر جمیل به تمامی کسانی که در این راه قدمی و قلمی برداشتند، خواهد داد.

وگرنه؛ من که باشم که کنم وصف محبتها را...

همه ی کسانی که در این دو سه روز به آهی و نگاهی، به شعری و شوری، به قدمی و قلمی ابراز لطف و اظهار فضل کردند، به یقین میدانند که پدرم گنجینه ای از مکارم اخلاق بود.از زمره پویندگان راه نیک اندیشان و خوب گفتاران بود. عصاره ی متانت و وزانت بود، دلش خانه ی امن عشق و احساس بود، نگاهش تبلوریافته از سیره علوی و علمی بود، کتاب همراه همیشگی و یار دیرینش بود. به گواه دانش آموزان و دلدادگانش کلاس درس او مشق عشق بود، آرام و صبور از سویدای وجود انچه را در دل داشت و هرآنچه را از علم و دانش در سر داشت با لحنی گرم، با ملاطفت و عشق، با چاشنی شعر و ضرب المثل به خورد آنان میداد. هدفش تدریس خالی از یادگیری نبود. آنچنان میخواند و میخواست تا همگان یاد بگیرند. گرمای اشتیاقی که در کلاس او بود با آنکه سالهاست بازنشسته شد، اما همچنان در دل و جانِ دانش آموزانش هست که نسل در نسل و شهر در شهر این شوق کماکان زنده هست. این را از دیدارهای شمس گونه ی دانش آموزانش دیدم که مولاناوار به عیادتش می امدند و جقدر این عشق پر از جذبه بود.با شعر و کلمه انسی دیرینه و الفتی همیشگی داشت و به قول شاعر:

تو را تک تک واژه ها می شناسند

که از دوریت اینچنین آس و پاسند

بعد از تو من سکوت میکنم

و می آموزم 

و بزرگتر می شوم

تا شاید بتوانم رهرو آن راه راستینی باشم که تو از ارتفاعات سردسیری کردستان تا گرمای جنوب برای آن عاشقانه قدم برداشتی و هرگز بر این صراط نلغزیدی.

به رسم ادب و به نشان احترام 

تمام ارادت واحساس صمیمانه خودم را تقدیم کسانی میکنم که به رغم محدودیتها و مشکلات مرتبط با ویروس منحوس کرونا از دقایق ابتدایی بیماری تا وقوع ارتحال جانکاه پدرم، با ما همدرد و همراه شدند. بدین وسیله تشکر صمیمانه خود را نسبت به کادر درمان، پزشکان و پرستاران بیمارستان امام خمینی دهدشت که خالصانه در جریان درمان پدرمان تلاش کردند ابراز میداریم همچنین از محضر حضرت آیت الله ملک حسینی نماینده محترم مردم استان در مجلس خبرگان رهبری،حضرت حجه الاسلام موحد نماینده محترم کهگیلویه،چرام،بهمئی و لنده در مجلس شورای اسلامی،جناب آقای هاشمی پور نماینده سابق کهگیلویه بزرگ در مجلس شورای اسلامی ،روحانیت معظم ومعزز استان،ائمه جمعه،مجموعه اساتید جامعه محترم دانشگاهی،دانش آموزان،دانشجویان،معلمان،بخصوص مدیرکل محترم آموزش و پرورش استان،مدیران کل ادارات و دستگاههای دولتی، اقشار مختلف،طوایف وایلات محترم ،مردم نوعدوست و بامحبت استان خاصه شهرستانهای چهارگانه کهگیلویه بزرگ،به ویژه اهالی محترم بخش سوق،اصحاب رسانه،صدا و سیمای مرکز استان،و همه کسانی که به صورت حضوری یا از طریق تماسهای تلفنی ،پیامکی، و یا در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی با مقالات،اشعار،سوگ سروده ها،دلنوشته هاو خاطرات خود اظهار همدردی نمودند،صمیمانه تقدیر و تشکر مینماییم،

 با توجه به اینکه طی این چند روز تماسها، پیامها، دلنوشته ها، و مقالات بسیار زیاد دیگری نیز از اقصی نقاط کشور دریافت کردیم که به دلیل حضور در مراسم و تالمات روحی شدید نتوانستیم آنطور که درخور و شایسته ی این عزیزان و مردم فهیم و نوعدوست بوده پاسخگو باشیم.لذا مسلم است وظیفه ی قدرشناسی حقیر و خانواده در راستای جبران اقیانوس وسیع و عمیق محبتهای شما عزیزان بسیار سنگین و دشوار است،به یقین جبران اینهمه لطف و محبت از عهده ی حقیر خارج است ، ان شاالله که خدواند سبحان به همه ی شما عزیزان اجر و پاداش درخور عطا فرماید و فرصتی دست دهد تا بتوانیم در مراسم سرور و شادمانی ذره ای از الطاف بی شائبه شما عزیزان را جبران نمائیم،ما نیز

در برابر تقدیر سر تسلیم فرود می آوریم و با توکل به خداوند متعال تلاش میکنیم صبور باشیم، و درسهایی را که از پدرمان گرفتیم در ادامه راه زندگی به کار بگیریم.

برای همه آرزوی تندرستی و بهروزی دارم.