موفقیت زنان در دوچرخهسواری زنان، آن هم در عرصه بینالمللی یک تاریخسازی کمنظیر محسوب میشود. بررسی تاریخی این ورزش در حوزه زنان در یک بازه زمانی 40ساله نشان میدهد مسیر طولانی و سختی طی شده که حالا ورزشکاران زن میتوانند با حضور در عرصه جهانی حتی در اندیشه کسب مدال باشند. روزگاری بود که برخی گروههای تندرو بهشدت مخالف دوچرخهسواری زنان بودند و عرصه را برای ورزشکاران این رشته تنگ کرده بودند. پخش مسابقات دوچرخهسواری زنان نیز تابویی بود که حالا نهتنها شکسته شده بلکه زنان میتوانند با حضور در مسابقات، با بودجهای هرچند اندک افتخارآفرینی کنند.
فرانک پرتوآذر روز گذشته موفق شد به مدال برنز دوچرخهسواری کوهستان با زمان 1:42:44 ساعت به مقام سوم در مسابقات آسیایی هانگژو دست یابد. بررسی تاریخی و حواشی دوچرخهسواری زنان و سختیهایی که طی شد تا به اینجا برسند و مدالآفرینی کنند، سوژه امروز ماست.
در دومین روز از بازیهای آسیایی هانگژو، فرانک پرتوآذر در بخش کوهستان با زمان 1:42:44 ساعت به مقام سوم دست یافت و صاحب مدال برنز شد. این اولین مدال دوچرخهسواری بانوان ایران در تاریخ بازیهای آسیایی است. پرتوآذر در شرایطی تاریخسازی کرد که چندی پیش مصاحبهای انجام داده و گفته بود که دوچرخه ندارد و با دوچرخه قرضی مسابقه میدهد. او اما امروز کاری کرد، کارستان تا نشان دهد اگر دوره قبل زنجیر دوچرخهاش پاره نمیشد چهبسا میتوانست 5سال زودتر این عنوان را کسب کند.
پرتوآذر بعد از کسب مدال برنز و تاریخسازیاش در مسابقات آسیایی، در جمع خبرنگاران از چالش بزرگی که طی کرد، گفت: «دارنده مدال برنز بازیهای آسیایی درباره اتفاق تلخ ۴سال گذشته و پارهشدن زنجیرش که او را از رسیدن به این مدال بازداشت و امروز آن را جبران کرد، بیان کرد؛ شاید هیچکس تصور نداشت که من این مدال را بگیرم. خیلی از تردیدها و صحبتها درباره من وجود داشت اما همین صحبتها و تفکرات منفی به من انگیزه مضاعفی داد تا نشان دهم، قرار نیست اتفاق ۴سال پیش همیشه تکرار شود. خوشحالم که با این مدال، پاسخ همه تردیدها را دادم.»
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر