نگارنده نمی خواهد اصل انتقاد به دولت را زیرسوال ببرد و آن را رد کند، انتقاد منصفانه قطعا از زبان هر فردی خواه بی سواد یا متخصص سازنده است اما باید در مکان مناسب و به شیوه صحیح ارائه شود.
انتقادی که تنها هدفش تخریب دولت و دولتمردان باشد
پیکان تیز انتقادهای غیرمنصفانه ای که از سوی طیف های مختلف از افراد بدون آگاهی لازم تا صاحبان تریبون و افراد ذی نفوذ به سوی دولت روانه شد پیکرش را جریحه دار کرد، دولتی که در پشت میز مذاکره برای احقاق حقوق هسته ای ملتش دست در پنجه دشمن قدرتمند و دیرین انقلاب فرو برده و در این پیکار تنها پشتش به ملتش گرم است.
این دولت با گفتمان تدبیر و امید وارد میدان شد، امید را در دل مردم بویژه فعالان اقتصادی برای داشتن آینده ای بهتر زنده کرد، همه تلاشش را معطوف به بهبود وضعیت اقتصادی و توسعه روابط بین المللی نمود، برای شکستن تحریم های ظالمانه به حکم رهبری پای میز مذاکره نشست و ضمن پافشاری بر مواضع خود و خطوط قرمز ولی امر مسلمین در مقابل هزاران ادا و اطوار و فتنه جویی های دشمن سعه صدر پیشه کرد.
با این اوصاف به غیر از افراد کارشناسی که دانسته در انتقاد از دولت تندروی می کنند، عده ای که حتی الفبای اقتصاد را نمی دانند متاثر از عدم بهبود وضعیت اقتصادی خود یا حرف های دیگران و یا فقط برای اینکه خود را صاحب نظر و به قولی همه چیز دان جلوه دهند، مسوولان و دولتمردان را در محافل خانوادگی، در جمع دوستان و اعضای خانواده دروغ گو می نامند و بدترین الفاظ را در مورد آنان بکار می برند.
برخی اوقات ما بزرگترها متوجه گفتارمان در مقابل کوچکترهایی که سعی می کنند از ما بیاموزند، نیستیم. ناآگاهانه الفاظ و کلماتی در مقابل آنان به دولت و افراد صاحب منصب نسبت می دهیم که کودکانمان را به افرادی بدبین نسبت به مسوولان کشور و شرایط جامعه تبدیل می کند.
در مقابل کوچکترها همه را دزد می خوانیم، سیستم اداری کشور را متهم به پارتی بازی برای جذب نیرو می کنیم، خود را فریب خورده جلوه می دهیم، تولیدات داخلی خود را بی کیفیت می خوانیم و به سخره می گیریم و در مقابل، کالاهای خارجی را باکیفیت می خوانیم و به کودکمان یاد می دهیم که هیچ گاه به تولیدات داخلی اعتماد نکنند. غیرمستقیم به فرزندمان می آموزیم که فقط پول و پارتی در این کشور جواب می دهد و هیچ امیدی به آینده ای بهتر وجود ندارد.
کودک درمانده در مقابل این همه حرفهای ناامیدکننده و وهم انگیز تنها راه برای ادامه حیات خود در این جامعه را این می داند که گرگی بزرگتر از گرگ های دیگر شود و به بیگانگانی که کالاهای باکیفیت تولید می کنند، مسوولان کشورش را انسانهای جاه طلب و خرافه گو معرفی می کنند و در تبلیغات پرزرق و برقشان از او برای مهاجرت به دنیای بهتر و زیر پا گذاشتن همه اعتقادات و باورها دعوت می کنند، اعتماد کند.
نگارنده نمی خواهد اصل انتقاد به دولت را زیرسوال ببرد و آن را رد کند، انتقاد منصفانه قطعا از زبان هر فردی خواه بی سواد یا متخصص سازنده است اما باید در مکان مناسب و به شیوه صحیح ارائه شود.
انتقادی که تنها هدفش تخریب دولت و دولتمردان باشد هیچ ثمری به جز تضعیف نظام ندارد. سی و اندی سال از تاسیس نظام جمهوری اسلامی می گذرد و قطعا برای رسیدن به پیشرفت در هر حوزه نیازمند کسب تجربه و حمایت ملت است. ما با انتقادهای بی حد و حساب که همه را در آن مقصر می دانیم جز خودمان را، به دنبال چه هستیم، آیا این انتقادها همان ریختن آب به آسیاب دشمن نیست.
سعه صدر داشتن در مقابل انتقادها نیز یک اصل است، وقتی مسوولی تاب تحمل انتقاد را نداشته باشد و تندی به خرج دهد این ضریب تندی هر چه به طبقات پایین اجتماع می رسد بیشتر می شود و در نهایت یک فرد عادی در مقابل تندی یک مسوول به بدترین نحو ممکن پرخاش می کند.
یادمان باشد حامی این نظام و دولت، ملت است و تنها همزبانی و همدلی با دولت می تواند پیشرفت و تعالی را برای تک تک افراد این جامعه رقم بزند. قطعا هر یک از ما باید به وظیفه شرعی و ملی خود عمل کنیم و قدر داشته های خود را بدانیم.
همدلی و همزبانی دولت و ملت از بزرگترها و از هر فردی که منشا اثر در جامعه است آغاز می شود، از پدر در خانواده، از امام جماعت مسجد محله، از معلم در مدرسه، از استاد در دانشگاه، از مسوول در اداره، از استاندار در استان و از رئیس جمهور در کلان کشور؛ تا این اصل در جامعه ترویج یابد و برای همیشه نهادینه گردد.
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر