چگونه میشود پذیرفت در برهه ای از تاریخ گذشته این دیار و با وجود تعدد سران و خوانین و روسای قبایل همگرایی و همدلی به بهترین شکل ممکن موجود باشد اما در عصر ما و با نبود تکثر اصحاب قدرت و سیاست و اجتماع قدرت در دست افراد محدود و همچنین انتخاب موکلان و منتخبین در سایه انتخابی فراگیر و عمومی ما شاهد فاصله گرفتن بیشتر اقوام و طوایف از همدیگر و روی آوردن افراد به انتخاب های قومی و قبیله ای باشیم؟؟
به نام خداوند نگهدارنده آسمانها با ستونهای نامریی.
آیا قبیله گرایی و قوم گرایی در استان محصول نگاه مردم است یا سیاسیون و اصحاب قدرت؟؟
اگر ورقی به گذشته ی رسوم و سنتهای مردم استان کهگیلویه و بویراحمد بزنیم شاخصه برجسته و ممتاز مردمان این دیار چیزی جز همگرایی،همدلی،وحدت و همبستگی نبوده و نیست،اما چرا هر چه ما به سمت دنیای پست مدرنیسم حرکت نمودیم این خصوصیات بارز و اصیل رو به زوال و سردی گرایید،آیا دنیای ماشینی و شتاب حیرت انگیز رشد علمی و صنعتی عامل اساسی بوده یا نه؟
آیا میشود قبول کرد مردمی که در بدترین شرایط مادی و با سخت ترین شرایط زندگی روزگاری آنچنان با الفت و مودت در کنار هم بودند به یکباره در عصر تکنولوژی به سمت انشقاق پیش رفتند؟
آیا آگاهی و پیشرفت علمی منطقا باید سبب استحکام بیشتر پیوندها شده باشد یا انفصال و انشقاق آنها؟؟
چگونه میشود پذیرفت در برهه ای از تاریخ گذشته این دیار و با وجود تعدد سران و خوانین و روسای قبایل همگرایی و همدلی به شکلی موجود ،اما در عصر ما و با نبود تکثر اصحاب قدرت و سیاست و اجتماع قدرت در دست افراد محدود و همچنین انتخاب موکلان و منتخبین در سایه انتخابی فراگیر و عمومی ما شاهد فاصله گرفتن بیشتر اقوام و طوایف از همدیگر و روی آوردن افراد به انتخاب های قومی و قبیله ای باشیم؟؟
در آسیب شناسی این معضل در نگاه اول آنچه بیشتر از همه نمود پیدا میکند حضور سیاسیون ناآگاه و قدرت طلب بوده که برای نیل به اهداف و مقاصد خود دست گذاشتن بر روی عرق قومی و قبیله ای را کوتاه ترین و سهل الوصل ترین راه ممکن یافتند.
آری با نگاهی به زد و بندهای قومی و قبیله ای در برگزاری انتخابات در گذشته و حال بویژه مجلس و شورای شهر به روشنی میشود فهمید استفاده از احساسات و عواطف مردم در پوستین نگاه مذموم طایفه گرایی عامل اصلی گسست های قومی و واگرایی هر چه بیشتر و در نهایت فراموشی سنتهای ناب و اصیلی بود که قرنهای متمادی مردمان این دیار با آن در کمال صلح،امنیت و آرامش زیسته اند که خود نشانی از فرهنگ غنی این قوم بزرگ،متعهد و مسولیت پذیر می باشد.
جای بسی تاسف است که ما بجای حفظ سنتهای ناب و اصیل نیاکان و پیشینیان خود قدم در راهی گذاشته ایم که هیچ پایانی جز ریشه دواندن بذر نفاق و کینه و واگرایی بیشتر قابل تصور نیست.
وسلام علی من تبع الهدی.
امیر محبی فر
اشاره:مطلب فوق ازسری یادداشت های مخاطبین راک نیوز میباشد.شمانیزمیتوانید باارسال نظرخودآن رانقدیاتاییدکنید
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر