مشروح اخبار

» كاش خوشحالي فرزندانما نه بخاطر تعطيلي آلودگي هوا بلكه بخاطر ديدن آسمان آبي باشد

لطفا بعد از این هر وقت خواستید ماشین خود را روشن کنید، به این سوالات فکر کنید. آیا سفر شهری شما واقعا ضروری است؟ آیا می‌توانید آن را به روز یا ساعت خلوت دیگری مانند روزهای جمعه صبح موکول کنید؟ آیا می توانید کار خود را تلفنی یا به صورت الکترونیکی انجام دهید؟ آیا امکان تردد با وسایل نقلیه عمومی را دارید؟ لطفا با کاهش ترددهای شهری غیرضروری، به تنفس فرزندان دلبندمان کمک کنید. کاری کنیم فرزندانمان با دیدن آسمان آبی خوشحال شوند، نه با تعطیلی ناشی از آلودگی هوا. قبلا

امروزه شهرهای بزرگ و پرجمعیت مانند یک بیمار فشار خونی هستند که هر چند وقت یک بار حالشان به طرز خطرناکی بد می شود. اما چه کسی مقصر است؟ این شهرها به دلیل ساختارشان ذاتا بد هستند، یا مدیران خوبی ندارند، یا مردم کم لطفی می کنند در حق شهرشان؟ برخی معتقدند با توجه به این که این شهرها را کوه ها احاطه کرده، در جای مناسبی ساخته نشده اند. برخی دیگر معتقدند مسئولان باید پاسخگو باشند و همه امکانات لازم را به کار ببندند تا شهر دچار مشکل آلودگی هوا نشود؛ اما من می دانم هر وقت ماشینم را روشن می کنم، تقصیر من هم هست.

هوای شهرهایمان هر چند وقت یک بار آلوده می شود؛ اما نه به دلیل کوه ها، نه به دلیل بادها، نه به دلیل خاک و ریزگردهایی که از آن طرف مرزها می آیند؛ بلکه به دلیل این که من و شما ماشین هایمان را هر روز و هر وقت دلمان می خواهد روشن می کنیم و در خیابان های شهر به بهانه های مختلفی چون کار، کلاس ، میهمانی و ... راه می افتیم، غافل از این که خودمان هوای شهرمان را آلوده می کنیم. بخشی از مشکل این است که نمی دانیم در آلودگی شهرمان چقدر نقش داریم.

بخش دیگری از مشکل نیز باز می گردد به این موضوع که چقدر حاضریم از خواسته های خود بگذریم تا هوای شهرمان پاک و آسمان آن دوباره آبی شود. به راستی آیا از آسیب های ناشی از آلودگی هوا نسبت به سلامت خود و عزیزانمان واقف هستیم؟ آیا فرزندانمان هرگز ما را خواهند بخشید؟ در کنار تمام امکاناتی که برای آنها فراهم می کنیم هنوز نتوانستیم حیاتی‌ترین عنصر زندگی، یعنی اکسیژن را بدون منت و رایگان در اختیار آنها بگذاریم.

در واقع برای بچه های ما مهم نیست که مدرسه ها به چه دلیلی تعطیل می شوند، آنها به هر صورت خوشحالی می کنند. برای بزرگ‌ترها هم تعطیلی مثل یک لحظه سکون است در زندگی پرهیاهو و شلوغی که ما همه به دنبال آن می دویم و آن به دنبال ما، جالب این است که به ندرت به هم می رسیم.

امید است در آینده ای نه چندان دور، خوشحالی همه ماها و فرزندانمان، نه از بابت آلودگی هوا و تعطیلی مدارس و کارها، بلکه از بابت دیدن آسمان آبی، کوه های بلند و درختان سرسبز شهرمان باشد. بیاید دست به دست هم دهیم و هوای شهرمان را داشته باشیم.

اسلام جهانبخش -کارشناس ارشد آلودگی های محیط زیست

تاریخ انتشار : 29 دی 1395, 02:10