» چرا از احمدي‌نژاد انتقاد نکنيم؟

چند روز پيش يکي از من پرسيد چرا ديگر درباره محمود احمدي‌نژاد چيزي نمي‌نويسي؟ انتقادهايت تمام شده؟! جوابي که به او دادم، با اين تفصيلي که اينجا مي‌نويسم نبود اما مضمونش همين بود که اينجا مي‌نويسم. انتقادها از محمود احمدي‌نژاد در دوران رياست جمهوري او بسيار زياد بود. چرا که اقدامات غيرکارشناسي در دولت او بسيار بيشتر از دولت‌هاي گذشته است. طبيعتا وظيفه رسانه‌ها، تحليل اين اقدامات غيرکارشناسي و نقد آن است. برخي از موضوعات انتقاد برانگيز، تکراري شده چرا که در تمام طول 7 سال گذشته، توسط دولت تداوم داشته؛ مثل وعده‌هاي تکراري دولت و شخص رئيس‌دولت در مورد کاهش بيکاري، کاهش تورم، کاهش گراني، افزايش رشد اقتصادي، رفع مشکل مسکن و... دولت هنوز وعده‌هاي قبلي را عملي نکرده، وعده‌هاي جديد درباره آن موضوع مي‌دهد که مصداق بارز آن وعده اشتغالزايي و کاهش بيکاري است. دسته‌اي از اقدامات انتقاد برانگيز دولت هم موضوعات موردي است. مثلا اينکه چرا آقاي احمدي‌نژاد علي‌رغم تمام اقدامات ضد ايراني جمهوري‌آذربايجان به باکو سفر کرده يا چرا در ديدار با ملي‌پوشان فوتبال ايران در شرايطي که تازه شاهد بهبود روابط تيره شده ملي‌پوشان و رسانه‌ها بوديم به آنها گفته که به حرف رسانه‌ها توجه نکنند، انتقاداتي است که فقط طي همين چند روز مي‌توان به شخص رئيس‌جمهور وارد کرد. اينها انتقاداتي است که فقط به شخص رئيس‌جمهور وارد مي‌شود؛ وگرنه اگر بخواهيم انتقادهاي وارده به اعضاي کابينه و عملکرد دولت را هم اضافه کنيم، فهرست ما طولاني‌تر مي‌شود. حالا با اين همه عملکرد منفي يا قابل انتقاد، طبيعي است که از رئيس‌جمهور انتقاد کنيم اما آيا گوش شنوايي هم هست؟ اگر بود که خيلي از مشکلات کشور حل مي‌شد. اما با اين وجود، مي‌نوشتيم تا حداقل در تاريخ ثبت شود که رسانه‌ها در مقابل اقدامات غيرکارشناسي اين دولت سکوت نکرده‌اند. اما اينکه چرا ديگر کمتر درباره آقاي احمدي‌نژاد مي‌نويسم، دليلش اين است که انتقاد از او و حتي تخطئه او و دولتش آنقدر همه‌گير شده که اگر من و امثال من هم چيزي در اين باره ننويسيم، همه جا مملو از انتقاد از احمدي‌نژاد است. اين روزها ديگر انتقاد از احمدي‌نژاد، هنر نيست. وقتي گوش شنوايي براي پذيرش انتقادها نيست و از طرف ديگر، انتقاد از دولت احمدي‌نژاد آنقدر عمومي شده که حاميان او حتي در بين اصولگرايان، به اعضاي کابينه‌اش محدود شده‌اند، ديگر چرا ما انتقاد کنيم؟ هدف، ثبت انتقادها بود که ديگران انتقاد مي‌کنند و ثبت مي‌شود. وقتي به انتقادها توجهي نمي‌شود بهتر است به جاي انتقاد از آقاي احمدي‌نژاد درباره موضوعات مهمتري بنويسيم که حداقل فايده‌اي براي آينده داشته باشد؛ اين دولت به انتها نزديک مي‌شود، البته اگر آقاي احمدي‌نژاد رضايت دهد.

نويسنده : حميدرضا شکوهي