راک نیوز/به نام خدایی که هستی از اوست:
این جان سروده ام را به آستان پاک سلسله خدوم،جهادگر،صبور و کاربلد جامعه پزشکان دیار بیدارمان و همچنین به درگاه اهالی خستگی ناپذیر پرستاران مجاهد و نستوه که بشکوه تر از صلابت کوه،بیماران خسته از هجمه کرونا را یاریگر شده اند و روح حیات را در کالبدشان دمیده اند،تقدیم می کنم:
/این که جانی در این بدن،جاری ست/یا به لب های من،سخن جاری ست،/این که دم می زنم که جان دارم/یا سر سوزنی بیان دارم/این که اصلا سر زمین هستم/می نخورده،قلندری مستم/این که می جوشد از درون،سخنم/با"کرونا" گزیده، دم بزنم،/این که با این"کووید"جنگیدیم،/و ازین اهرمن نترسیدیم،/این که ازنو،غزل سرا شده ایم/و ازین دیو بد،رها شده ایم/این که در من،امید جاری شد،/و حیاتی جدید،جاری شد،/لطف حق بود و ابتکار شما/بارش مهر بی شمار شما/لطف حق گر نبود،می مردیم/به خدا،جان به در نمی بردیم/کی روی لحظه ای تو از یادم/ چون رسیدی به داد و فریادم/ای دمیده به مرده ها،جان ها،/از شما زنده شد،"نریمان"ها/تا که می آمدی به بالینم،/از خدا می رسید تسکینم/کارتان می ستایم از جانم/دست بوس چنین طبیبانم/ که مسیحا دمند و جان بخشند/زندگی را به مرده می بخشند/و "پرستار"ها که تاج سرند/همه شب زنده دار،تا سحرند/واژه های قشنگ ایثارند/تا سحرگاه پاک،بیدارند/این که ایستادم و نیفتادم،/آمدند از خدا به فریادم/یادشان تا همیشه ،یاد من است/این سخن،اوج اعتقاد من است:/خوب من، می ستایمت،آری/کافریدت خدا،پرستاری/زینت دفتر "نریمان"ی/گوهر خاک پاک ایرانی/من به این شور و عشق،می جوشم/نشود یادتان فراموشم/
با ارادت تام و تمام و دعا و اخلاص مدام:
دکتر سیاوش نریمان،استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه
1399/4/6
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر