» برداشتی از تذکره الاولیا در وصف پدر معنوی شهرستان کهگیلویه به بهانه یکمین سالگشت مرحوم آمیراحمد تقوی

ذکر آمیر احمد تقوی (رحمت الله علیه )

برداشتی از تذکره الاولیاء عطار در وصف آن عارف عامل ، به بهانه نخستین سالگشت غرق شدن در رحمت الهی

آن بحر اندوه ، آن سخت تر از کوه ،؟آن آفتاب الهی ، آن آسمان نامتناهی ، آن عارف صدق و صفا ، آن مرد میدان معنا ، آن فرد ایوان تقوا ، آن عامل صدیق ، آن عالم تحقیق ، آن میوه دل اولیا ، آن جگرگوشه اولیا ، آن تالی علی ( ع ) ، آن وارث نبی (ص ) ، آن صاحب یقین بی‌گمان ، آن خلوت نشین بی نشان ، آن فقیر عدمی ، آن برهان حجت نبوی ، مرحوم آمیر احمد تقوی (قدس سره العزیز) صاحب صدق و صاحب همت بود. 

اگرچه در ظاهر زیارت اولیاء نکرد و خواجه انبیاء (صلی الله علیه) را ندید ، اما پرورش از او می یافت و با حقیقت هم نفس می بود و این عظیم عالی مقامی است تا که را بدانجا رسانند ؟! و این دولت روی به که نماید ؛ *ذلک فضل الله یوتیه من یشاء و الله ذوالفضل العظیم*

دائم به دل در حضور و مشاهده و به تن در خضوع و ریاضت و مجاهده بود و گفت : *الهی چه بودی تا دوزخ و بهشت نبودی تا پدید آمدی تا که خدا پرست است؟!*

 نقل است از وی سوال کردند که خدای را میشناسی ؟! ساعت خاموش سر فرو افکنده ، پس گفت : *هر که او را بشناخت ، سخنانش اندک شد و تحیرش دائم گشت !*

و گفت : *سزاوار است که کسی را که خدای به معرفت خویش عزیز گردانیده است ، که هرگز از مشاهده او به غیر او باز نگردد و هیچ کس را بر او اختیار نکند* که :   

*مَا رَأيْتُ شَيْئًا إلاَّ وَ رَأيْتُ اللهَ مَعَهُ*

و اگر پرسی که آن مخلص متقی ، آن شمع سابقان و آن صبح صادقان ، سیدنا احمد (رحمة الله علیه ) ، این سیادت از چه یافت ؟ گویم بدان که دائم به خدمت خداوند مشغول بود و ما جمله به تنهایی خود مشغول و اینگونه بود که سخن او مقبول همه دل ها و کلید همه مشکل‌ها گشت و این سخن اوست که از اجداد طاهرینش نقل می‌کرد که : 

*بر شما باد که از دنیا احتراز کنید*

 و گفت :

*آنکه عارف تر است به خدای ، تحیر او‌در خدای سخت‌تر است و بیشتر از جهت آنکه هر که به آفتاب نزدیک‌تر بود ، در آفتاب متحیر تر بود تا جایی رسد که او ، او نبود و هرچه هست خدای باشد در دل و جان...

و حکایت همی کرد از حق تعالی که فرمود: 

* چون بنده ای دوست گیرم ، من که خداوندم ، گوش او باشم تا به من شنود ، چشم او باشم تا بهمن ببیند ، زفان او باشم تا به من گوید و دوست او باشم تا به من گیرد.*

 و گفت : 

*علامت محبت حق آن است که ترک کند هرچه او را از خدای شاغل است تا او ماند و شغل خدای و بس.*

و خود جمله این گونه بود به نام احمد و به خلق و خوی ،محمود . زیرا که او را معرفت حق تعالی مودِّب بود.

از علمای مشایخ بود و به علوم ظاهر و باطن مسلح و در معاملات و اشارات مقبول النفس و مرجع اولیای وقت بود در همه فن از حکمت و فلسفه ، تاریخ اوصیا و اولیا (علیهم الصلاة و السلام) و تفسیر کلام الله مجید . سخت عالی همت بود و بزرگوار ، به تجرید و توحید مخصوص بود و در طریقت مجتهد ، یگانه ی وقت بود و در ریاضتِ صعبْ شأنی نیکو داشت و در معرفت و حالات غیوب قلب و آفات عیوب نفس ، حظّی وافر داشت . او را که کلماتی ست عالی و اشاراتی ست لطیف که جمله در محضر اولیا الله و به مدد کلام الله از بر کرده . روایت است که از وی پرسیدند که خدای را به چه شناختی ، گفت : 

*خدا را به خدا شناختم و خلق را به رسول ، یعنی الله است که خدای خالق است ، خالق را به خالق توان شناخت و نور خدای خلق است و اصل خلق ، نورِ محمد است (علیه السلام ) پس خلق را به محمد توان شناخت...*

ایشان متمکن هدایت بود و متوکل ولایت. لطیف روزگار بود و خلقی عجیب داشت. بسطی با قبضی آمیخته و رجایی غالب داشت. زبان طریقت و محبت بود و همتی عالی داشت . از عیار پیشگان طریقت بود . از مجردان راه بلا ، از سیاحان بادیه فقر ، از سیدان این طایفه. در مجاهده و تقوا ، قدم راسخ داشت و در اشارات و کلمات ، نفسی عالی . در تقوا آیتی بود عظیم لطفی و قربی تمام داشت و در مقام انس و شوق به غایت بود. در علم ربانی ، یگانه وقت بود و در محل و در طریقت ، بیانی عالی داشت. در حقایق معتبر بود و در روایات و احادیث مقتدا و رجوع اهل عهد در واقعیات بدو بود . 

و نقل است که از بزرگان طریقت روایت کرد که : *شریف‌ترین تواضع آن است که خویشتن بر هیچکس فضل نبینی*

و گفت : 

*طمع رسنی است در گردن و بندی به پای ، بیانداز تا برهی*

و گفت : 

*هیچ معصیت عظیم تر از جهل نیست*

و گفت : 

*سوار دل باش و پیاده تن* 

و گفت : 

*هر که خدا را داند ، زبان به سخن دیگر ، جز یاد حق نتواند گشاد*

و گفت : 

*ثواب عارفان از حق ، حق باشد*

 و گفت : 

*عارف به هیچ چیز شاد نشود ، جز وصال * 

و گفت : 

*رضا ، آرام گرفتن است در تحت مجاری احکام*

بلی 

آمیر احمد تقوی (علیه آلاف تحیه و السلام) ، از سادات این طایفه بود و در موعظه کلماتی عالی داشت ، چنانکه در وعظ بسیار نیکو سخن بود و بیانی شافی داشت . در اصول و فروع مفتی ، در ریاضت و کرامات و کلمات لطیف و اشارات عالی ، بر جمله سبقت داشت . از اول حال تا آخر روزگار ، پسندیده بود و مقبول و محمود همه فرقت. سخن او بر عموم حجت و به همه زبان ستوده ، در ورع و ریاضت به غایت بود و در حقایق و دقایق به کمال . در مرید پروریدن و عالِم ساختن از مریدان ، آیتی بود کم نظیر ، که بسیاری شاگردان از وی در بحر علم قرقه و در دهر پراکنده .... 

 کسی از وی وصیتی خواست ، گفت : 

*خدای را یاد می‌دار و فراموش مکن و اگر این نتوانی ، مرگ را یاد دار* 

خدایش رحمت کناد و رحمت الله علیه

الاحقر سید اسفندیار صلاحت پور 

۲۴ مرداد ۱۳۹۹ 

( توضیح؛ در تنظیم این متن از تذکره الاولیا عطار نیشابوری به خصوص ، ذکر امام صادق ( ع) ، ذکر مالک دینار ، ذکر حبیب عجمی ، ذکر اویس قرنی ، ذکر یحیی معاذ رازی ، ذکر ابوتراب نخشبی ، ذکر حارث محاسبی ، ذکر منصور عمار و ذکر جنید بغدادی استفاده شد. بسیار روایت ها که در قالب نقل قول آورده شده ، از علما به طور عامل و در جهت زیبایی متن به مرحوم آمیر احمد منتسب گردید. چه آنچه در روایت آمده ، بر زبان و از زبان علما جاری زیباتر... به هر حال زبان تذکره الاولیا را برای عرض ارادت به محضر آن والا منزلت ، مناسب تر یافتم. در این مکتوب ، نگارنده ادعایی ندارد که هر چه هست از اوست. والعاقبه للمتقین)