بر فرس تندرو هرکه تو را دید گفت:
برگ گل سرخ را
باد کجا می برد...
قلم گواهی می دهد که از تعذیر و تقدیر عاجز است،دریای بیکران محبت و ارادت ،محبان پدر عزیزمان از یک طرف
و بیان الکن و قاصرمان از طرف دیگر، پاسخگوی این همه عشق و ارادت و اخلاص و سپاسگزاری نیست. تنها به این حقیقت دلخوشم که یگانه ناظر حاضر خلقت به پاس سالهای سال خدمت صادقانه و ارادت عاشقانه ی پدرم، اجر عظیم و صبر جمیل به تمامی کسانی که در این راه قدمی و قلمی برداشتند، خواهد داد.
وگرنه؛ من که باشم که کنم وصف محبتها را...
به یقین جبران اینهمه لطف و محبت از عهده ی حقیر خارج است ، ان شاالله که خدواند سبحان به همه ی شما عزیزان اجر و پاداش درخور عطا فرماید و فرصتی دست دهد تا بتوانیم در مراسم سرور و شادمانی ذره ای از الطاف بی شائبه شما عزیزان را جبران نمائیم،ما نیزدر برابر تقدیر سر تسلیم فرود می آوریم و با توکل به خداوند متعال تلاش میکنیم صبور باشیم، و درسهایی را که از پدرمان گرفتیم در ادامه راه زندگی به کار بگیریم.
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر