» سخني با دولت در مورد سفرهاي استاني

البته از محاسن است که در حکومتهاي مردمي علي الخصوص نظامي که شالوده آن مبتني بر اسلام است، حاکمان در مردم و با مردم باشند ؛ مثل آنان زندگي کنند حتي معيشتي نازل‌تر از آنان داشته باشند. چون برج عاج نشيني و چهره پنهان کردن، بيگانگي و بي خبري از مردمي را در پي‌خواهد داشت و بي مهري مردم به حاکمان، بنيان حکومت را سست مي‌کند. پس رو در روي با مردم نشستن، برقراري صميميت است و غمها را از دل مردم مي‌برد. چنان که مي‌گويند در خشکسالي مصر در هنگامه دردو رنج و گرسنگي عامه، حضرت يوسف (ع) به ميان مردم مي‌آمد و محرومان با مشاهده جمالش دردو رنج خود را از ياد مي‌بردند.

اما در مورد سفرهاي استاني دولت محترم، مواردي است که توجه به آن مي‌تواند تنبهي در ادامه کار باشد چون از يک سوراخ، دوبار گزيده شدن، هوشمندي مومن نيست که «لا يلدغ المومن مرتين.»

1- دولت چه بخواهد و چه نخواهد، ناخواسته به همان راهي خواهد رفت که به تجربه دولت پيشين، سرانجام مطلوبي نداشت. چون اين، دولت نيست که سفر را روشمند مي‌کند بلکه سنت‌هاي موجود و شرايط جامعه او را به همان وادي خواهد برد.

2-اگر سفرهاي اين چنيني خوب بود دنيا با آن مديريت‌هاي علمي و سابقه موفق و غير قابل کتمان اجرايي، پي مي‌گرفت.

3- دولت مي‌تواند کاستي‌هاي هراستاني را در قالب گزارش و طرح از نهادهاي مردمي خارج از دستگاه‌هاي دولتي بخواهد آنگاه با بررسي‌هاي علمي و قاعده مند آنها را در اولويت‌هاي اجرايي و کاربردي قرار دهد.

4- باتوجه به تجربه‌هاي سفرهاي استاني ميزان صرف هزينه‌ها، بيش از دستاورده‌هاي آن است. ضمن آن که عوام‌زدگي و توده گرايي در اين تجارب قابل تامل است.

5- اين که دولت، روش نامه گرفتن را عوض کرده است و نام اين سفرها را « پويش و پايش » نهاده است، مهم نيست، مهم آن است که مردم چه نامي را به رسميت مي‌شناسند، از طرفي، نامه نگرفتن از مردم به سنت گذشته، از نظر عاطفي درست نيست و آزار خاطرشان را فراهم مي‌آورد.

6- مهم تر و قابل تامل تر آن که، دولت با ترکيب مديريت‌هاي بازمانده از دولت پيشين، ابزار موافق و لازم را در جهت پيشبرد برنامه‌هاي خود نخواهد داشت.

7- مطالبه نمايندگان و نيز درخواست‌هاي انباشت شده مردمي‌، باري مضاعف بر دوش دولت خواهد گذاشت که در اين شرايط بضاعت دولت، پاسخگوي آنها نيست و برخي قلم‌ها و رسانه‌ها، ناکارآمدي دولت را در نظر مردمي القا خواهند کرد که به صلاح آينده روحاني و بازوان اجرايي با تجربه او نيست.

8- البته، دولت محترم به تبع منش خود، توصيه نمي‌کند که مراکز اداري، علمي و توليدي تعطيل شود اما فضاسازي به روش گذشته عمل خواهد کرد در نتيجه به غير از زيان‌هاي مادي، تعبير و تفسيرهاي ديگري هم خواهد داشت که به نفع اعتبار و منزلت دولت نيست.

9- طرح‌هاي ناتمام و وعده‌هاي بي‌سرانجام دولت‌نهم‌و دهم، بر دوش دولت‌يازدهم تحميل خواهد‌شد و مردم آنچه را که از احمدي‌نژاد نگرفته‌اند از روحاني‌مي‌خواهند.

10- بايد از دولت محترم پرسيد که آيا به عوامل و نمايندگان اجرايي دولت در استان‌ها، اعتمادي هست يا نيست ؟ اگر هست، چرا اعتماد به نفس را از آنها مي‌گيريد واگر توان کارندارند، چرا منصوبشان کرده ايد و اگر بازمانده انتصابات گذشته‌اند، پس چرا عذرشان را نمي‌خواهيد؟

11- دولت يازدهم نبايد انتظار داشته باشد که رسانه ملي همه جا حاضر باشد. اين حضورها با توجه به تجارب پيشين، به مصلحت است که گاهي از اراده ملي پيش بيفتند يا عقب بمانند. مثل اين که آينه جمال روحاني هم به چشم صدا و سيماي ملي ما چندان خوش نيامده است به هرحال بايد تحمل و تامل کرد به قول پروين اعتصامي‌:

نساج روزگار در اين پهن کارگاه

از بهر ما قماشي از اين خوب تر نداشت

12- عمل دولت محترم به تقليد از گذشته‌هاي دور، درست نيست.امروز در انفجار اطلاعات، دنيا به دهکده جهاني تبديل شده است. امروز، در اتاقکي مي‌نشينند و سياست و اقتصاد دنيا را رصد مي‌کنند. پس صلاح آن است که بگذاريد تا همه امور از سلسله مراتب و مجاري طبيعي خود بگذرد.