» ماه ذيقعده وتوجه به چند نکته

 1- حضور فيزيکي و معنوي امام هشتم در ايران و مشهد، يک غنيمت است که بايد آن را گرامي داشت، چون «خليفه الله» است، چون «ولي الله» است، واسطه فيض الهي مي‌باشد، مطالعه جامعه کبيره در اين موضوع راهنماي شايسته مي‌باشد، مرقد و مزار وي نيز«قطعه‌اي از بهشت» مي‌باشد و آرميدن حداقل يک شب در مشهد برکت ويژه دارد. خودش فرمود: هرکس مرا در غربتم زيارت نمايد، در سه مقطع به ديدار وي خواهم آمد.

2-گهگاه به وجدان و مغز و درون خود مراجعه کنيم و از خود بپرسيم «لعلکم تسئلون،انبياء،13» از حضرتش چه مي‌دانيم و در صورت پرسش ديگران، چه پاسخي داريم، دانستني‌هاي ما از حضرت درحد اطلاعات شناسنامه «نام، لقب، پدر و مادر، ولادت و وفات» است و يا اينکه از «شجره نامه» وي نيز آگاهي داريم و مي‌توانيم از آن نيز سخن بگوييم و خصوصيات «شجره طيبه» اهل بيت را برشماريم؟ آيا مي‌دانيم اهل بيت علاوه بر «شجره طيبه» کلمه طيبه نيز مي‌باشند که هرگز سخني برخلاف کلام خدا ندارند و رهنمودي جز رهنمود خداوند ارائه نمي‌کنند و در کارنامه اين خاندان، ناروا و نا صحيح و غير معقول وجود ندارد.

3-پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران، آستان قدس رضوي، مرکز پژوهشي تاسيس نمود و درباره حضرت رضا عليه‌السلام تحقيقات ويژه انجام داد و کنگره‌هاي ويژه برگزار نمود و آثار برجسته‌اي در اختيار علاقمندان قرار داد. لازم است در ماه متعلق به حضرت، اين آثار فرهنگي را ورق بزنيم و از حقايق آن بهره‌مند شويم.

4-از مباحث کليدي درباره حضرت رضا عليه‌السلام، موضوع زيارت آن حضرت از نزديک است، شايسته است هر ايراني سالي يک بار به زيارت حضرت برود و با امام خود تجديد عهدي نمايد و گفتني‌ها را به حضرت بگويد و شنيدني‌ها را بشنود. به طور قطع و حتم، حرم حضرت، يک زيارتگاه صرف نيست بلکه کانون دعا و نيايش، کانون گفت‌وگو و گفتمان، مطب و درمانگاه ويژه که نوبت قبلي نمي‌خواهد و هرکس دل شکسته و پاک باخته باشد مورد توجه بيشتر خواهد بود.

در حرم امام فرشتگان الهي در رفت و آمدند و محور اجتماع شيعيان و محبان امام از هر نقطه جهان هستند «هي والله روضه من رياض الجنه، تصير مختلف الملائکه الي ان ينفخ في‌الصور، سيجعل الله هذا المکان مختلف شيعتي و اهل محبتي» و النهايه اين قطعه زمين، قطعه‌اي از بهشت است و حال و هواي مادي و معنوي ويژه دارد.

5- نمي‌خواهم و نمي‌توانم در اين نوشته که همه چيزش بر اختصار است درباره زيارت به طور مفصل بنويسم، بلکه مي‌خواهم فهرست مباحث زيارت حضرت را برشمارم که عبارتند از: اصل مشروعيت زيارت که سيره پيامبر و امامان و عالمان و سياسيون است، ثواب زيارت براي دنيا و عالم برزخ و در روز رستاخيز که حضرت در هنگام دفن و گرفتن پرونده زندگي و عبور از صراط دوزخ، به کمک زائر مي‌آيد و دستگيري مي‌کند، مفاد زيارت‌نامه که زيارت‌نامه‌ها متعددند و هريک گوشه‌اي از گفت‌و‌گوي زائر با حضرت را يادآوري مي‌کنند، آداب زيارت که بخش مهم موضوع را در خود دارد که مرحوم محدث قمي حدود 20 نکته در آداب زيارت حضرت برشمرده است زيرا مقوله زيارت يک مطلب است و حال زيارت و چگونگي زيارت مطلب ديگري است اصرار و دست‌آوردهاي زيارت چيست و چگونه بايد به آنها رسيد. در يک جمله مي‌نويسم که زيارت هر امام معصوم و هر معصوم ديگري چون رسول خدا و حضرت زهرا عليهماالسلام«دائره‌المعارف» است و در آن از اعتقاد و اخلاق و اعمال سخن گفته مي‌شود و برکات معنوي و روحي و علمي و بدني فراوان دارد.

6- هر امامي، اسمي دارد و لقبي‌والقابي و کنيه‌اي، نام امام هشتم «علي» بود که اين نام توسط خداوند، نام‌گذاري و به وسيله فرشته و لوح بر حضرت رسول ابلاغ و به اطلاع هر امامي رسيده است. بنابراين انتخاب نام توسط خداوند يک امتياز است، و القاب امام هشتم که توسط افراد، به وجود آمده، تا 22 لقب براي حضرت «الصابر، الوفي، الصادق، الرضا» آورده‌اند که مشهورترين آنها «الرضا» مي‌باشد.

براي دريافت محتواي نام امام «علي» بايد به قرآن و لغت و موارد استعمال آن مراجعه کنيم که در قرآن «9 بار» واژه «العلي، عليا» آمده و همه آنها براي خداوند است و با خود «العلي‌الکبير، العلي‌العظيم، علي حکيم، عليا کبيرا» دارد که همه اين نه مورد، اعلام مي‌دارد، خداوند در جايگاه والا و بالا از هر جهت «فکر و فهم و حکمت و منزلت و رحمت و فضل» قرار داد و براي برخي از پيامبران، زبان راستين والا، مقرر «و وهبنا لهم من رحمتنا و جعلنا لهم لسان صدق عليا، مريم50» نموده است و درباره «ادريس» پيامبر اعلام مي‌دارد، وي را در مکان و مقام رفيع و والا، قرار داده‌ايم «انه کان صديقا نبيا و رفعناه مکانا عليا، مريم 57» که اين مکان، ممکن است فيزيکي باشد، در نقطه‌اي خاص که همگان وي را زيارت نمايند و ممکن است رتبه و درجه بالا باشد.

7- از موارد استعمال واژه «علي» در قرآن، مي‌توان دريافت که انتخاب اين نام توسط خداوند براي حضرت رضا عليه‌السلام، يعني ارائه تابلوي صفتي از صفات خداوند توسط حضرت رضا است و امام مظهري و مسمائي از نام خداوند است، بررسي زندگي نامه و کارنامه علمي و اخلاقي و سياسي و عملي امام نشان مي‌دهد که حضرت در جايگاه والا قرار داشت و بدين جهت در مناظره پيروز بود، در عبادت دست بالا داشت حتي در سفر طولاني از مدينه تامرو، در تلاوت قرآن، در توطئه‌زدائي و نقش بر آب کردن مکر و نيرنگ‌هاي سياسي مامون «استکبارا في‌الارض و مکراسئي و لا يحيق المکرالسئي الا باهله، فاطر 43» در مناظرات و پيشنهادات واگذاري خلافت و قبولاندن ولايت عهدي و همه موارد دست بالا داشت.