» به کجا مي‌رويد؟

پس از انتخابات دور نهم و دور دهم رياست جمهوري و يکدست شدن اصولگرايان حول حمايت از محمود احمدي نژاد، اين يکدستي به اجماع حداکثري بي‌سابقه در طول تاريخ پس از انقلاب اسلامي رسيد. آنها تمامي نهادهاي قدرت را در اختيار گرفتند و در آمد سرشار و بي‌سابقه نفت نيز فرصت مغتنمي را پيش‌روي آنان قرار داد تا آنچه را در چنته دارند در معرض ديد، نظر و قضاوت مردم و تاريخ قرار دهند. اين دولت با درآمد بي‌سابقه حاصل از فروش نفت و منابع و موقعيتي که پس از اصلاحات در اختيار داشت همچنين حمايت‌هاي بي‌سابقه نهادهاي ديگر زمان و موقعيت مناسبي را در اختيار آن گذاشت تا ضعف‌هايي که با برجسته نمودن آنها به همراه نقد و تخريب بي امان دولت اصلاحات نظر مردم را نسبت به خود جلب و البته که آن ضعف‌ها را برطرف نمايد. در واقع دولت پس از اصلاحات هيچ مانع و محدوديتي براي اجراي برنامه‌ها و وعده‌هايي که به مردم داده بود نداشت. اما اينک پس از 7 سال با نگاهي گذرا به آنچه در کشور اتفاق افتاده وبا نگاهي منصفانه و بدور از حب و بغض مي‌توان کارنامه اين دولت را در معرض قضاوت گذاشت که مجال مقالي ديگر مي‌خواهد اما آنچه اين نوشتار در پي آن است پرسشي است که اين روزها در محافل خبري داخلي و خارجي به آن پرداخته مي‌شود که کنش اصلاح‌طلبان در اين انتخابات چيست؟ طرح مقدمه فوق از آن جهت اهميت دارد که اصلاح طلبان به خوبي شرايط و موقعيت کشور را درک مي‌کنند بطور قطع آنها چنانچه به اين نتيجه برسند که حضورشان مي‌تواند کشور را از بحران‌هاي پيش رو خارج کند وارد صحنه خواهند شد. اما مساله اصلي چگونگي ورود و تاثيرگذاري آنان در شرايط کنوني کشور است. در واقع مهمتر از آنکه چه کسي بيايد پاسخ به اين پرسش اساسي است که فردي که مي‌آيد در چه صحنه‌اي ورود کرده و با کدام چشم انداز مي‌خواهد مشکلات کشور را حل کند و سوال مهمتر اينکه حاکميت تا چه حد لوازم حضور آنان را قبل و پس از انتخابات فراهم خواهد کرد؟ به طور قطع تا پرسش روشني به سوالات فوق داده نشود بحث روي فرد و يا حتي چگونگي ورود اصلاح طلبان بحثي انحرافي خواهد بود. شرکت در انتخابات يک حق براي همه ايرانيان است.اعاده اين حق لوازمي دارد. بخشي از آن گرفتني است اما بخش مهم تر آن نگاه حاکميت به اعاده اين حق است. آنچه در شرايط کنوني آشکار شده آن است که بسياري از اصولگرايان از يک سو نمي‌خواهند عملکرد دولت به پاي آنان نوشته شود و از سوي ديگر اصلاحات را مرده و تاريخ مصرف گذشته مي‌دانند. و از طرف ديگر راهکار روشني نيز براي حل بحران‌ها و مشکلات داخلي و خارجي رو به تزايد پيش رو ندارند. بايد از آنان پرسيد که به کجا مي‌رويد؟

آذرمنصوری