» نگاه منطقه‌ای، آفت مجلس

«حرمت امامزاده را متولی آن نگه می‌دارد» ضرب‌المثلی است که از قدیم استفاده می‌شده و می‌توان آن را به این قضیه تعمیم داد که حرمت مجلس و قوه مقننه وابسته به شخصیت نمایندگانی است که در آن حضور دارند. چنانچه نمایندگانی که در مجلس حضور دارند نمایندگانی توانا و با ایده‌های مختلف باشند می‌توان شاهد یک مجلس خوب و پویا بود. به بیان دیگر ترکیب نمایندگان در جایگاه مجلس به شدت تاثیرگذار است. مجلس فعلی مجلسی یکدست است و حضور نمایندگان تمام احزاب و گروه‌های سیاسی در آن چشمگیر نیست. این روزها اکثریت مجلس را در حالی اصولگرایان تشکیل می‌دهند که اصولگرایی تبدیل به یک واژه شده است. به بیان دیگر اصولگرایی یک هویت تشکیلاتی نیست که برای کشور برنامه‌ریزی داشته باشد و بیشتر به دنبال تحقق اهداف درون‌گروهی خود با توجه به رعایت منافع ملی است. در مجالس ما معمولا افرادی با دیدگاه‌های متفاوت اما به صورت پراکنده و غیرمنسجم حضور دارند و از آنجایی که دارای هویت تشکیلاتی نیستند مقابل دولت به موقع نمی‌توانند در حد مطلوب ابزار نظارتی قانونی خود را به کار گیرند در نتیجه با وعده‌های مقامات دولتی از مثلا طرح سوال و استیضاح منصرف می‌شوند. البته این معضل در گذشته نیز وجود داشته اما حال شدت پیدا کرده است. چراکه در گذشته حداقل اصلاح‌طلب و اصولگرایی در مجلس حضور داشتند و مرزبندی‌های سیاسی پررنگ‌تر بودند. این روزها عمدتا شاهد هستیم که نمایندگان شهرستانی به دنبال مسائل خاص و کوچک منطقه‌ای هستند و از آنجایی‌که مسائل و مشکلات شهرستان‌ها زیاد است تلاش می‌کنند که آنها را حل کنند. برخی نمایندگان نیز خنثی هستند و از جایگاه نمایندگی خود به اندازه کافی بهره نمی‌برند. کمتر در قانونگذاری و نظارت خود را درگیر می‌کنند و بیشتر علاقه‌مند به حوزه اجرا هستند. این دست نمایندگان عمدتا دید منطقه‌ای دارند و آنها را پیگیری می‌کنند. به‌گونه‌ای که برخی نمایندگان امروز طرح یا استیضاحی را امضا می‌کنند و فردا با یک وعده برای منطقه خود امضای‌شان را پس می‌گیرند. بدون شک اینگونه نمایندگان، نمایندگانی نیستند که بتوانند از جایگاه مجلس دفاع کنند.

داریوش قنبری * * نماینده سابق مجلس