» نگاهی بر جشنواره ی تئاتر فجر امسال

مینا امامی-  نمایش " جنون سرعت " به نویسندگی نوید جهانزاده و کارگردانی نوید جهانزاده _ غزاله رشیدی4 بهمن ماه 1391 در سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان تهران به اجرا درآمد.این نمایشنامه برداشتی است آزاد از شاهکار رومئو و ژولیت شکسپیر خط کلی داستان دربرگیرنده ی رقابتهای دیرباز دو خانواده ی شهریاری و سرمدی است با موضوع رقابت های اتومبیلرانی...   که البته در این بین یک رابطه ی عاشقانه و یک قتل نیز در شرف شکل گیری است.کنش، هسته ی هر نمایشنامه است. نه ژست، صحنه یا مونولوگ.اینکه چه اتفاقی می افتد ، نه اینکه چه باید گفته شود. هر آنچه که فعلا و از نظر احساسی در لحظه اتفاق می افتد. برای بازیگران مهم تر از همه درک شخصیت است. آنها باید کارهایی را که شخصیت انجام می داده کشف کنند. آنچه که آنها می گویند امری بدیهی است. نمایشنامه برای این نوشته می شود که به اجرا در آمده و همه تماشا کنند. آنچه که آنها انجام می دهند و حرف می زنند برای چگونه زندگی بخشیدن به شخصیت است که در این بخش از نمایش  جنون سرعت آقایان "جمشید جهانزاده" و "محسن علیمحمدی" و خانم "فرزانه نشاط خواه" به لطف تجربه، پررنگ تر ازسایرین ظاهر شدند.از برجستگی های دیگر نمایش جنون سرعت ، انتخاب مناسب موسیقی است که چگونه راه رفتن و ریتم کلی نمایشنامه را مشخص می کند و می تواند بینشی برای چگونه مرتبط ساختن صحنه ها باهمدیگر را به تماشاچی بدهد. وقتی بازیگران حرف می زنند بطور آشکار و واضح ، ریتم چگونه حرکت کردن روی صحنه آفریده می شود و متناسب با آن انتخاب موسیقی و صداها نیز به شکل وریخت شنیداری نمایشنامه کمک می کند.ترفند کارگردان در رسیدن به مهمترین گره نمایش که قتل مرموز سام  است، مفید و کمک کننده است. قتل و تحقیق ، کنشهایی هستند که رهنمون فضای کنش کشف جنایت اند. در ادامه چگونگی رو در شدن شخصیتها با یکدیگر به پیشبرد یک سوم آخر کار می انجامد که نشان دهنده ی موفقیت کارگردان در به پایان رساندن ماجراست.در مجموع با نادیده گرفتن اندک خطای نور که در اجرای اول شاهد آن بودیم، به نظر می رسد که جشنواره ی تئاتر فجر امسال در انتخاب ایده ها و موضوعات جدید ، بکر و مخاطب پسند ،موفق بوده. چرا که مشت نمونه ی خروار است!