» " دیشموک " سازِ دوم آهنگ پیروزی برای " سناتور " شد

" دیشموک " شهر فاصله ها " فاصله ی " موحد تا ساختمان بهارستان را نزدیک کرد.

امروز " دیشموک " برایِ یار قدیمی مشق نوشت و با رمز " یا زهرا " برای بازگشتِ عزت " موحد " می خواست.

" سید " قدم بر خاکِ شیرمردان و حماسه ساز بهمئی و برنو به دوشان کوه ممبل گذاشت

 از " چویلهای دل افروز تا بنیس نشین های دژموک " و از " اتحاد آبادی ها تا کتیبه هایِ لیراب " از " مانور طوایف تا همایش سادات " همه برای فریاد زدن نام " بهمئی " از واژه هایِ یک ایل، الفبایِ غیرت و صداقت را نوشتند، وارثان اشکانیان و الیمایی هایی که " غیرت " را به یادگار برای ما شناسنامه ی تاریخی این سرزمین کردند و عیار یک حماسه را از " صفحه ی سرسبز مورخانی تا حومه های غربیِ درغک " برای سناتور لبیک گفتند.

لبیکی به زلالیِ چشمه های خروشان این خاک که غیرتشان به رگه ی کوههای " سیاه و برفکون " و اصالتشان به ریشه ی درخت پیر بلوط گره زده شد. 

" دیشموک " بامِ زاگرس و ارتفاع صداقت و صمیمیتی که بی انتها حماسه آفرید و شور و بیعت بی مثالش را در صافیِ نیک مردان و زنان این ایل یادآور شد، فرزندان بهمئی شهامت را آموختند.

خردسالانش که مشتاق دیدن عبایِ پدری مهربان بودند و رای اولیهایش که عهد بستند شناسنامه هایشان را برای نام "موحد " رنگی کنند و جوانانش که ندایِ اتحاد سر دادند و موج جسارت و شرافت را حلقه زدند، آمدند و حماسه خلق کردند، آمدند و میثاق بستند با یک نماد شجاعت از سیاست، آمدند تا اینبار وکیل خود را یک حقوقدان کارآگاه معرفی کنند و دست در دست هم برای این شهر هم صدا باشند، آمدند همه آمدند تا دوباره برگ زرین تاریخ باشند و به " موحد " آری بگویند.

صدایِ یوم الله بهمن ماه را به نشانیِ جشن و سرور اسفندماه وعده دهند.

مردمان این ایل نشان دادند که " شرافت " خریدنی نیست و هویت همان نشانی و اصالتی است که سالها در گرو حقانیت خود ریشه زده و امروز نسلهایش با بالا بردن انگشت برای زدودن غبار از روی این شهر " سناتور " را فریاد میزنند.

امروز فریادها خسته نبود، قدمها بی رمق نبود، شعارها بی هیچ نبود و احساسها بی دلیل نبود، همه برای یک شهر، یک اصالت و یک نامِ " بهمئی " بود تا ثابت شود که این ایل زنده هست و جلوی هیچ گستاخی کُرنش نخواهد کرد.

این یک حماسه بود یک بیعت آگاهانه با خود و یک فلسفه ی حقیقی با " موحد " که خیلی خوب رقم خورد و یک پاسخ بود به هتاکی های اُمی که بی جهت یک ایل را نوک پیکارِ منت و حقارت خود قرار میدهد و احساسات یک شهر را جریحه دار می کند....

" درود بر شرف و جسارت و غیرت همشهریان عزیزم "

" زنده باد ایلم "

بقلم " طاهر پوریانی نیا "