دبير مجمع تشخيص مصلحت نظام ميگويد که اگر کاره اي بود ميتوانست ظرف دو يا سه هفته، «فتنه 88» را جمع کند.
محسن رضايي، در مصاحبه با راديو گفت و گو، افزود: من اگر رئيس مجلس بودم اگر رئيس مجمع بودم و يا رئيس قوه قضائيه بودم اگر امکان حکومتي ميداشتم همان دو سه هفته اول ماجرا را تمام ميکردم البته نه از طريق برخورد کردن.
وي در پاسخ به اين سئوال که «چرا الان ميانجيگري نميکنيد» گفت: الان ديگر ميانجيگري من فايده اي ندارد چون اولا هنوز هم من در آن پستها نيستم و دوما به دليل گذشت زمان صورت مسئله عوض شده است.
به گزارش انتخاب، رضايي تصريح کرد: اگر همان هفتههاي اول يکي از اين آقايان ميتوانست اين ماجرا را تمام ميکرد مثل احمد آقا که رفت آقاي طالقاني را از شمال پيدا کرد و سوار پيکان کرد و گازش را گرفت و آورد پيش امام و آقاي طالقاني هم بعد از ملاقات امام يک مصاحبه قوي در حمايت از امام کرد و همه آن ماجرا تمام شد. کانديداي احتمالي انتخابات رياست جمهوري 1392 اضافه کرد: حسادتها و اختلافاتي که بعضي از آقايان بعد از امام نسبت به رهبري داشتند، در حوادث بعد از انتخابات بي تاثير نبود و گرنه اگر همه دور رهبر معظم انقلاب جمع ميشدند رهبري بعد از آنکه اين ماجرا خاتمه پيدا ميکرد يک دستي هم به سر و صورت اين طرفيها ميکشيد و آنها الان در يک وضعيت بسيار مناسبي به سر ميبردند.رضايي افزود: يعني رهبري اين طور نبود که اگر آنها فداکاري ميکردند ايشان اين فداکاري را بدون پاسخ ميگذاشت.
رضايي با اشاره به اظهارنظر احمدي نژاد ميگويد: حوادث بعد از 88 يک اعتراض اجتماعي بود مردم عمدتا ابهاماتي داشتند که روز يکشنبه به خاطر حرفهاي تندي که آقاي رئيس جمهور زد و به اين وسيله يک آتشي به اين ابهامات زده شد و گُر گرفت و لذا دوشنبه که مردم به راهپيمايي آمدند همه روي دهان شان چسب زده بودند يعني اينکه ما قصد مخالفت تو درگيري نداريم يک نفر بيايد و ابهامات ما را جواب بدهد.
رضايي ادامه داد: اگر چند کار انجام ميشد اين اتفاقات نميافتاد اول اينکه آن دو نفر در همين سطح اعتراضات اجتماعي قضيه را نگه ميداشتند و شکايات را به شوراي نگهبان ميبردند مثل من. روز شنبه بعد از خطبههاي نماز جمعه رهبر معظم انقلاب، شوراي نگهبان از ما سه نفر دعوت کرد من رفتم ولي آن دو نفر نرفتند. من رفتم و شکايت را به آنها دادم آقاي مدرسي يزدي گفتند که مطمئن باشيد که ما بررسي ميکنيم.
رضايي افزود: به نظر من خواص در جريان فتنه کم آوردند آنها در يک انفعالي افتاده بودند چون اکثرا مرد بحران نبودند خيلي از آدمهايي که مطرح بودند در ميدان شرايط سخت دهه اول انقلاب نبودند بعضيها هم که بودند نتوانستند جمع بندي درستي داشته باشند برخي هم ناراحت بودند حقيقت را ميديدند اما به خاطر ناراحتي که از نظام داشتند کوتاه آمدند فکر کردند که در اثر اين حوادث نظام پيش آنها ميرود و به آنها التماس ميکند و از آنها خواهش ميکند و براي همين حضور جدي پيدا نکردند و گرنه اگر يک نفر مثل احمدآقا پيدا ميشد، دست اين دو نفر را ميگرفت و ميبرد خدمت رهبر انقلاب همان يک ماهه قضيه تمام ميشد.
» اخبار مرتبط:
» اشتراک گزاری خبر